-
1.《清明日宴梅道士房/宴梅道士山房》 唐·孟浩然
林卧愁春尽,搴帷览物华。
忽逢青鸟使,邀入赤松家。
丹灶初开火,仙桃正落花。
童颜若可驻,何惜醉流霞。 -
2.《人日梅花病中作》 唐·李群玉
去年今日湘南寺,独把寒梅愁断肠。
今年此日江边宅,卧见琼枝低压墙。
半落半开临野岸,团情团思醉韶光。 -
3.《江宿闻芦管(商船小童善吹)》 唐·郑谷
塞曲凄清楚水滨,声声吹出落梅春。
须知风月千樯下,亦有葫芦河畔人。 -
4.《袁明府以家酝寄余余以山梅答赠非唯四韵兼亦双关》 唐·方干
封匏寄酒提携远,织笼盛梅答赠迟。
九度搅和谁用法,四边窥摘自攀枝。
樽罍泛蚁堪尝日,童稚驱禽欲熟时。
毕卓醉狂潘氏少,倾来掷去恰相宜。 -
5.《江城梅花引(辛巳洪都上元)》 宋·刘辰翁
几年城中无看灯。
夜三更。
月空明。
野庙残梅,村鼓自春声。 -
6.《齐天乐(赠童瓮天兵後归杭)》 宋·詹玉
相逢唤醒金华梦,吴尘暗斑吟发。
倚担评花,认旗沽酒,历历行歌奇迹。
吹香弄碧。
又坡柳风情,逋梅月色。 -
7.《贺新郎(童养合卺)》 宋·彭子翔
一点阳春小。
傍妆台、梅梢粉嫩,桃花红透。
合卺尊前人笑语,银烛两行红补。
云正暖、流苏香兽。 -
8.《齐天乐·送童瓮天兵后归杭》 元·詹玉
相逢唤醒京华梦,吴尘暗斑吟发。
倚担评花,认旗沽酒,历历行歌奇迹。
吹香弄碧。
有坡柳风情,逋梅月色。 -
9.《梅圣俞诗集序》 宋·欧阳修
予闻世谓诗人少达而多穷,夫岂然哉?盖世所传诗者,多出于古穷人之辞也。
凡士之蕴其所有,而不得施于世者,多喜自放于山巅水涯之外,见虫鱼草木风云鸟兽之状类,往往探其奇怪,内有忧思感愤之郁积,其兴于怨刺,以道羁臣寡妇之所叹,而写人情之难言。
盖愈穷则愈工。
然则非诗之能穷人,殆穷者而后工也。 -
10.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹;
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身;
满朝朱紫贵,尽是读书人。 -
11.《梅花》 宋·梅尧臣
已先群木得春色,不与杏花为比红。
薄薄远香来涧谷,疏疏寒影近房栊。
全枝恶折憎邻女,短笛横吹怨楚童。
坠萼谁将呵在鬓,蕊残金粟上眉虫。 -
12.《梅花引 过天门关作》 元·赵秉文
山如峡。
天如席。
石颠树老冰崖坼。
雪霏霏。 -
13.《梅花》 宋·潘牥
偷得湖斋半日闲,有梅此地即孤山。
瘦边似我腰全沈,白处怜渠鬓亦潘。
惟有竹君同所好,岂容蝶使戏其间。
调羹莫作儿童语,老眼相看在岁寒。 -
14.《梅花》 宋·董嗣杲
水光月色最相宜,独结空林岁晚期。
万国春回先有信,孤山人往绝无诗。
吟风海鹤眠清影,敲雪村童认老枝。
举世只知调鼎贵,玄机谁向静中规。 -
15.《水龙吟 落梅》 元·吴存
无端梦醉西湖,杨花扑帐春云热。
朝来问讯,墙阴玉树,霏霏香屑。
黏竹如斑,点衣如睡,穿帘如蝶。
甚儿童惊怪,东风几日,销不尽,苍苔雪。 -
16.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹。
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身。 -
17.《梅花》 宋·刘文晦
呼童汲景华,冷浸枝枝雪。
伴我山中人,吟残半窗月。 -
18.《红梅》 宋·吕徽之
疏影离奇色更柔,谁将红粉点枝头。
牧童睡起朦胧眼,错认桃林欲放牛。 -
19.《谒梅都官墓》 宋·滕珂
百年诗老卧空山,犹忆当时语带酸。
赢得儿童唤夫子,可怜名位只都官。
手编新史唐文备,骨立残碑汉籀漫。
落日牛羊上丘陇,草埋翁仲独蛾冠。 -
20.《梅江谣留别梅江诸友》 明·高棅
六月登玉京,炎蒸欺人不可行。
侧闻梅江水,寒冰玉壶只如此。
梅江之水千丈深,人言此水直千金。
千金未必称人意,我欲爱之清烦襟。