-
21.《西江月(赋红梅)》 宋·汪莘
曾把江梅入室,门人不敬红梅。
清香一点入灵台。
傲雪家风犹在。
状貌妇人孺子,性情烈士奇才。
自开自落有谁来。
与妆上林相待。
(上林苑有朱梅) -
22.《好事近(红梅)》 宋·韩淲
春色入芳梢,点缀万枝红玉。
莫道怕愁贪睡,倚新妆如束。
纷纷桃李太妖娆,相对夜阑烛。
记取疏花横处,有暗香飘馥。 -
23.《贺新郎(十三日,小园梅枝微红点缀,便觉可句)》 宋·韩淲
梅蕊依稀矣。
岁华深、_然但把,杖藜闲倚。
山绕荒林红叶下,落日孤城烟水。
意兴寄、云何则是。 -
24.《鹊桥仙(红梅已谢)》 宋·韩淲
红梅已谢,杏花开也,一片海棠犹未。
春风吹我带湖烟,甚恰限、新晴天气。
黄昏楼上,烛花影里,拚得那回滋味。
暗尘弦索拂纤纤,梦留取、巫山十二。 -
25.《瑞鹤仙(赋红梅)》 宋·史达祖
馆娃春睡起。
为发妆酒暖,脸霞轻腻。
冰霜一生里。
厌从来冷澹,粉腮重洗。 -
26.《留春令(红梅)》 宋·高观国
玉妃春醉,夜寒吹堕,江南风月。
一自情留馆娃宫,在竹外、尤清绝。
贪睡开迟风韵别。
向杏花休说。
角冷黄昏艳歌残,怕惊落、燕脂雪。 -
27.《汉宫春(秘书弟家赏红梅)》 宋·刘克庄
青女初晴,向丑梢枯干,幻出妍姿。
休烦苑吏翦彩,别有神司。
东皇太乙,敕瑶姬、淡傅胭脂。
还似得、华清汤暖,薄绡半卸冰肌。 -
28.《满江红(题范尉梅谷)》 宋·刘克庄
赤日黄埃,梦不到、清溪翠麓。
空健羡、君家别墅,几株幽独。
骨冷肌清偏要月,天寒日暮尤宜竹。
想主人、杖履绕千回,山南北。 -
29.《烛影摇红(再次虚斋先生梅词韵)》 宋·张榘
春小寒轻,南枝一夜阳和转。
东君先递玉麟香,冷蕊幽芳满。
应把朱帘暮卷。
更何须、金猊烟暖。 -
30.《满江红(梅)》 宋·吴潜
试马东风,且来问、南枝消息。
正小墅、几株斜倚,数花轻拆。
自有山中幽态度,谁知世上真颜色。
叹君家、五岭我双溪,俱成客。 -
31.《满江红(郑园看梅)》 宋·吴潜
安晚堂前,梅开尽、都无留萼。
依旧是、铁心老子,故情堪托。
长恐寿阳脂粉污,肯教摩诘丹青摸。
纵沉香、为榭彩为园,难安著。 -
32.《满江红(戊午八月十二日赋后圃早梅)》 宋·吴潜
问信江梅,渐推出、红苞绿萼。
堪爱处,平生怀抱,岁寒为托。
瘦骨皱皮犹老硬,孤标独韵难描摸。
怕东君、压住等春来,鞭先著。 -
33.《满江红(甲午宜兴赋僧舍墨梅)》 宋·李曾伯
姑射山人,仙去后、唯存标格。
犹赖有、墨池老手,草玄能白。
留得岁寒风骨在,岂烦造化栽培力。
有世间、肉眼莫教看,非渠识。 -
34.《声声慢(赋红梅)》 宋·李曾伯
红绡剪就,绛蜡熔成,天然一种仙姿。
竹外家风,凄凉俭薄为宜。
东君苦怜消瘦,强教伊、傅粉匀脂。
较量尽,胜夭桃轻俗,繁杏粗肥。 -
35.《满江红(招云岩、朔斋于雷园,二公用前雪韵赋梅)》 宋·李曾伯
万紫千红,都不似、玉奴一白。
三数萼、有冰霜操,无脂粉色。
长共竹君松友伴,岂容蝶使蜂媒入。
似惠和、伊任与夷清,兼三德。 -
36.《烛影摇红·赋德清县圃古红梅》 宋·吴文英
莓锁虹梁,稽山祠下当时见。
横斜无分照溪光,珠网空凝遍。
姑射青春对面。
驾飞虬、罗浮路远。 -
37.《霜天晓角(楼下梅一株,经冬无一花·春半忽开,一萼梢头出万红中因赋之)》 宋·刘辰翁
经年寂寞。
已负花前约。
忽向红梅侧畔,开点雪、有人觉。
不开何似莫。
百梢才一萼。
却问寿阳宫额,两三蕊、怎能著。 -
38.《一萼红(石屋探梅)》 宋·王沂孙
思飘飘。
拥仙姝独步,明月照苍翘。
花候犹迟,庭阴不扫,门掩山意萧条。
抱芳恨、佳人分薄,似未许、芳魄化春娇。 -
39.《一萼红(红梅)》 宋·王沂孙
占芳菲。
趁东风妩媚,重拂淡燕支。
青凤衔丹,琼奴试酒,惊换玉质冰姿。
甚春色、江南太早,有人怪、和雪杏花飞。 -
40.《一萼红(赋红梅)》 宋·张炎
倚阑干。
问绿华何事,偷饵九还丹。
浣锦溪边,餐霞竹里,翠袖不倚天寒。
照芳树、晴光泛晓,护么凤、无处认冰颜。