-
1.《亦山亭前梅子》 宋·杨万里
道傍小树复低枝,摘尽青梅肯更遗。
偶尔叶间留一个,且看漏眼几多时。 -
2.《和袁起岩郎中投赠七字二首》 宋·杨万里
道场山下弄山泉,餐菊纫兰万物先。
送眼飞鸿高四海,补天健笔震三川。
池塘碧草回春梦,衣钵黄梅肯夜传。
雨不饶人有新句,怨渠未许见全篇。 -
3.《咏庭梅寄人(一作庭梅咏寄人)》 唐·刘禹锡
早花常犯寒,繁实常苦酸。
何事上春日,坐令芳意阑。
夭桃定相笑,游妓肯回看。
君问调金鼎,方知正味难。 -
4.《折得梅》 唐·郑谷
寒步江村折得梅,孤香不肯待春催。
满枝尽是愁人泪,莫殢朝来露湿来。 -
5.《梅花》 唐·韩偓
梅花不肯傍春光,自向深冬著艳阳。
龙笛远吹胡地月,燕钗初试汉宫妆。
风虽强暴翻添思,雪欲侵凌更助香。
应笑暂时桃李树,盗天和气作年芳。 -
6.《梅花》 唐·徐夤
琼瑶初绽岭头葩,蕊粉新妆姹女家。
举世更谁怜洁白,痴心皆尽爱繁华。
玄冥借与三冬景,谢氏输他六出花。
结实和羹知有日,肯随羌笛落天涯。 -
7.《古梅》 唐·无名释
火虐风饕水渍根,霜皴雪皱古苔痕。
东风未肯随寒暑,又蘖清香与返魂。 -
8.《宣州竹(墨梅)》 宋·吕本中
小溪蓬底湖风重。
吹破凝酥动。
一枝斜映庾门深。
冷淡无言香泛、月华清。
已经轻瘦谁为共。
魂绕徐熙□。
耻同桃李困春容。
肯向毫端开发、雨云中。 -
9.《满庭芳(泛梅)》 宋·葛立方
庾信何愁,休文何瘦,范叔一见何寒。
梅花酷似,索笑画檐看。
便肯嫣然一笑,疏篱上、玉脸冰颜。
须勤赏,莫教青子,半著树头酸。 -
10.《水龙吟(梅)》 宋·曹冠
自来百卉千葩,算多有、异芬清绝。
此花独赋,天然标致,于中超越。
月脸妆匀,碧琼枝瘦,真仙风骨。
向严寒雪里,千林冻损,钟和气、先春发。