-
101.《和若水赋圃梅花三绝句》 宋·程公许
琼玉林中笑语亲,色香原不著根尘。
淡烟疏雨静相对,聊藉诗篇管领春。 -
102.《和若水赋圃梅花三绝句》 宋·程公许
冰池媚影早春时,转眼累累子着枝。
调饪可能无好手,太羹真味付谁知。 -
103.《次韵梅花绝句》 宋·喻良能
玉裙练帨清无尘,一笑唤回幽谷春。
天寒日暮故相恼,不怕近前丞相嗔。 -
104.《广文出新意得梅之全花实根叶谱入秀句辄效反》 宋·郑清之
东风不借半分力,老树丝窠罥寒织。
虚枝生白独也正,夜气归根吹以息。
个中洒洒无一尘,无眼界至无意识。
居然暗发定慧香,不取诸相了空色。 -
105.《以诗句咏梅·为散冰花除热恼》 宋·方蒙仲
狂与豪倾酒,饥肠共索诗。
为梅成热恼,除是把□医。 -
106.《以诗句咏梅·十年花送诗人老》 宋·方蒙仲
花老几人来,人老花常少。
安得似花人,年年陪一笑。 -
107.《池上梅复开一花今数日矣始成绝句》 宋·钱时
一花消息小春前,冷眼相看似故年。
但觉老怀诗渐懒,略无行遣到花边。 -
108.《以诗句咏梅·老枝横出数花新》 宋·方蒙仲
荒山俄积玉,老蚌忽明珠。
惟是据枯槁,年来一字无。