-
241.《百字令/念奴娇》 宋·陈允平
凝云冱晓,正花才积,荻絮初残。
华表翩跹何处鹤,爱吟人在孤山。
冻解苔铺,冰融沙甃,谁凭玉勾阑。
茸衫毡帽,冷香吹上吟鞍。 -
242.《题杨秀才园三亭·移春》 宋·王炎
花边春色可移来,绕屋株株手自栽。
若要四时春不去,更添秋菊与寒梅。 -
243.《东林春晚作》 宋·陈藻
团栾四面山,我住一山里。
相距能几何,开方祗百里。
日月出东西,星辰运终始。
云霞千万状,烟雨无穷美。 -
244.《太极诗上范天碧侍郎》 宋·陈普
涵涵六合八肱裹,类聚化生何可纪。
固然两人阴与阳,大要一个不得已。
所从无声亦无臭,所出如彼复如此。
成象效法森目前,大自三才小一虮。 -
245.《秋思七言八首》 宋·方回
菊殿百花梅第一,重阳节遇小春来。
年年岁岁身长健,摆去穷愁醉几杯。 -
246.《杂咏》 宋·黄庚
人非陶令空看菊,诗不林逋漫咏梅。
晋宋后来爱花者,输他高节与高才。 -
247.《借汪路教韵题赵东麓判丞临清堂》 宋·杨公远
结屋俯清溪,萧然迥出奇。
书藏千万卷,梅浸两三枝。
入竹风声细,移花日影迟。
乐山仍乐水,何虑复何思。 -
248.《吉之南门外见木芙蓉烂开》 宋·曾丰
小春催出倾城色,笑倚墙头若招客。
芬芳犹帯秋风残,婀娜岂宜江路侧。
诗眼惊红狂欲呼,熟看似细又似粗。
花神留为菊后乘,天意遣作梅先驱。