-
81.《和梅挚北池十咏》 宋·蒋堂
池上有雏鹤,来從淮水壖。
旧巢离海树,清唳入吴天。
骨峭翘霜月,翎疏刷野泉。
使君宜得伴,仙格本千年。 -
82.《红梅》 宋·李谨思
月香水影眩锦画,冰魂雪骨酣华春。
神仙狡狯本玩世,处士游侠聊惊人。
怒艴不顾杀气横,忠赤自与晴曦亲。
山林著汝吾未许,绛衣襮鏖缁尘。 -
83.《八出梅》 宋·李龙高
宣城妙品世无双,不肯随时一样妆。
党锢诸贤销铄尽,至今千载骨犹香。 -
84.《二月梅》 宋·李龙高
明知身是雪霜姿,瘦骨棱棱不入时。
但得春风盈宇宙,老翁也要逐儿嬉。 -
85.《梅花》 宋·刘月房
骨格孤高太瘦生,民门霜雪斗晶明。
后开桃李千门满,才染东风便不清。 -
86.《梅花二首》 宋·潘玙
雪中独爱此花开,莫笑花飞委绿苔。
骨里有香吹不散,明年依旧领春回。 -
87.《咏梅五十首呈史尚书》 宋·释绍嵩
露冷霜乾玉骨寒,异香盈鼻酷如兰。
清癯偶入骚人眼,往往开窗尽日看。 -
88.《咏梅五十首呈史尚书》 宋·释绍嵩
篱落寒梅三两枝,水沉为骨玉为肌。
悬知此去长闲暇,看尽东风烂熳时。 -
89.《蜡梅十五绝和陈天予韵》 宋·唐仲友
甚欲陪君酒瓮开,寒侵病骨却徘徊。
不辞更琢金仙句,图得抛砖换玉来。 -
90.《谒梅都官墓》 宋·滕珂
百年诗老卧空山,犹忆当时语带酸。
赢得儿童唤夫子,可怜名位只都官。
手编新史唐文备,骨立残碑汉籀漫。
落日牛羊上丘陇,草埋翁仲独蛾冠。 -
91.《梅花》 宋·王公炜
枯霜剪尽千林叶,才放江头第一春。
瘦影看来天爱画,孤根生处地无尘。
夜郎岁晚逢羁客,谷口寒云见似人。
绝是精神吟不尽,好枝和月插纱巾。 -
92.《次邦宪宣德红梅诗韵》 宋·吴颐
玉骨冰肌冷照人,匀红轻浥绛罗巾。
更无凡木能争艳,定向壶中别得春。
久稔新诗能写物,须知樽酒可藏真。
寄声闭户英夫子,体取居尘不染尘。 -
93.《识时梅歌》 宋·谢琎
寇至人远避,寇退人复归。
归来寻旧址,草芜迷荒基。
哀哉住傍梅,清梦常相依。
可怜岁寒心,能识存亡机。 -
94.《赠梅山顾先生》 宋·徐容斋
钱塘诗老顾梅山,乡校孤吟乐一箪。
修翼分某栖宿下,短章功到寂寥间。
呕心长吉奚奴锦,染指昌黎白玉丹。
好句真能换凡骨,觉君春色上苍颜。 -
95.《红梅》 宋·杨平洲
谁将醉里春风面,换却平生玉雪身。
赖得月明留瘦影,芳心香骨见天真。 -
96.《嘲蜡梅》 宋·曾由基
孤芳不被雪霜欺,占得南枝最崛奇。
气骨不凡风韵少,吕医初见退之诗。 -
97.《山园小梅得疏影横斜水清浅暗香浮动月黄十四》 宋·赵时韶
为有清癯骨相寒,月明时候正相关。
本来面貌无尘俗,更向冰池自照看。 -
98.《次萧冰崖梅花韵》 宋·赵希桐
冰姿琼骨净无瑕,竹外溪边处士家。
若使牡丹开得早,有谁风雪看梅花。 -
99.《题宋院人画着色苔梅》 明·刘绩
浓露洗花骨,苑空劳劳春。
绿罽叠仙帔,粉姿疑笑人。
画屏罥幽梦,夜苦香不歇。
楚竹裂凤膺,恨魄如悬玦。 -
100.《胡侍郎所藏会稽王冕梅花图》 明·蒲庵禅师
会稽王冕双颊颧,爱梅自号梅花仙。
豪来写遍罗浮雪千树,脱巾大叫成花颠。
有时百金闲买东山屐,有时一壶独酌西湖船。
暮校梅花谱,朝诵梅花篇。