-
1.《酬翰林白学士代书一百韵(此后江陵时作)》 唐·元稹
昔岁俱充赋,同年遇有司。
八人称迥拔,两郡滥相知。
逸骥初翻步,鞲鹰暂脱羁。
远途忧地窄,高视觉天卑。 -
2.《追和虎丘寺清远道士诗》 唐·皮日休
成道自衰周,避世穷炎汉。
荆杞虽云梗,烟霞尚容窜。
兹岑信灵异,吾怀惬流玩。
石涩古铁鉎,岚重轻埃漫。 -
3.《追和虎丘寺清远道士诗》 唐·皮日休
成道自衰周,避世穷炎汉。
荆杞虽云梗,烟霞尚容窜。
兹岑信灵异,吾怀惬流玩。
石涩古铁鉎,岚重轻埃漫。 -
4.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
5.《甘州》 宋·刘沆
万一云
爱累累、万颗贯骊珠,特地写幽芳。
想黄昏云淡,夜深人静,清影横窗。
冷澹一枝两叶,笔下老秋光。 -
6.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
7.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
8.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
9.《甘州/八声甘州》 宋·刘沆
爱累累、万颗贯骊珠,特地写幽芳。
想黄昏云淡,夜深人静,清影横窗。
冷澹一枝两叶,笔下老秋光。
参透圆明相,日观开荒。 -
10.《游土山示蔡天启秘校》 宋·王安石
定林瞰土山,近乃在眉睫。
谁谓秦淮广,正可藏一艓。
朝予欲独往,扶惫强登涉。
蔡侯闻之喜,喜色见两颊。 -
11.《寄竹隐先生孙应时》 宋·刘过
苏州酒滴如真珠,公能醉之酒百壶。
得间政恐不来尔,来则倒屣相与俱。
江山绕楼诗句好,奔走万变同驰驱。
大书小草各有能,雷雹震耀莺花姝。 -
12.《游临丞挽诗》 宋·魏了翁
冰至人犹玩,波颓力不支。
摇摇路旁梗,炯炯日中葵。
学道长身健,忧时两鬓丝。
竟摇天老眼,畀以宁馨儿。 -
13.《忆昔行送李成这徵君》 宋·程公许
忆昔与郡同射策,同舟同馆心胶漆。
万言人奏甘弃置,赖有湖山好看客。
归装濡滞及黄池,半菽寒菹作除夕。
慨慷相与期古人,聊复名场借梯级。 -
14.《送金华黄晋卿之诸暨州判官》 宋·宋无
夫子今衡监,斯文属任兹。
擅场年鼎盛,抱业器环奇。
鹗度崭头角,莺迁夺羽们。
词源倾渤澥,笔阵偃蛟螭。 -
15.《寄题赵贯道后乐亭》 宋·杨时
业祠有狐鸣,群雏满东州。
彬彬齐鲁郊,不复论轲丘。
鼓刀贩缯翁,衮衮封公侯。
风流日凋弊,世久俗益偷。