-
1.《梦中句》 唐·周延翰
紫髯之伴有丹砂。
-
2.《足梦中句》 明·张泰
挟笙吹鹤度瀛州,雾湿云窗玉女留。
夜半酒醒人不见,满庭明月桂花秋。 -
3.《十月七日夜梦中作两长句觉而忘之别成长句视》 宋·晁说之
冬来羇旅更迢迢,抚枕灯残百感饶。
饥鼠翻空疑有鬼,惊乌误晓尚中宵。
诗成与梦俱零落,剑出低眉亦寂寥。
无分京华居老境,江湖高隐幸相招。 -
4.《行琼儋间肩舆坐睡梦中得句云千山动鳞甲万谷》 宋·苏轼
四州环一岛,百洞蟠其中。
我行西北隅,如度月半弓。
登高望中原,但见积水空。
此生当安归,四顾真途穷。 -
5.《一夕梦中得绝句觉时惟记后二句最真因润色足》 宋·陈文蔚
岁月苦为身口累,风霜无奈鬓毛侵。
中间一呈却奇特,存得当时一片心。 -
6.《赵用甫提举梦中得片云不隔梅花月之句时被命》 宋·戴复古
一时议论动诸公,有诏西来玉节东。
又见清朝更大化,好趋丹陛奏孤忠。
片云不隔梅花月,一雪翻成柳絮风。
把酒莫辞今夕醉,明朝车马去匆匆。 -
7.《梦中作后两句前句觉后足成皆梦中所见也》 宋·张嵲
山南山北是人家,红杏香中日未斜。
传语春风能几日,慎无吹折最高花。 -
8.《和始平公梦中有怀归之念作诗始得两句而寤因》 宋·司马光
元宰抚洪钧,四海可熏灼。
至人养天真,视此犹婴缚。
出入金鼓威,寤寐琴樽乐。
乃知伊吕心,未始忘丘壑。 -
9.《正月晦夕梦中作偈觉但记其首两句遂於枕上足》 宋·郑清之
是身本虚妄,觅主了无得。
谁知日且间,颠到由六贼。
茫茫前后际,生灭在空色。
贼去主人归,浑家不相识。 -
10.《和董令升舍人梦中得句》 宋·王之道
早晚天书下紫泥,如今人物擅三挤。
才华好自銮坡进,诗思休从蝶梦迷。
深院日迟黄鸟啭,长桥风软绿杨低。
春容不用相撩拨,老去心情似木鸡。