-
1.《梦白衣妇人歌词》 唐·卢绛
玉京人去秋萧索,画檐鹊起梧桐落。
欹枕悄无言,月和残梦圆。
背灯惟暗泣,甚处砧声急。
眉黛小山攒,芭蕉生暮寒。
清风明月夜深时,箕帚卢郎恨已迟。
他日孟家坡上约,再来相见是佳期。 -
2.《宁都再梦圆女》 当代·钱钟书
汝岂解吾觅,梦中能再过。
犹禁出庭户,谁导越山河。
汝祖盼吾切,如吾念汝多。
方疑背母至,惊醒失相诃。 -
3.《菩萨蛮·玉京人去秋萧索》 五代·耿玉真
玉京人去秋萧索,画檐鹊起梧桐落。
欹枕悄无言,月和残梦圆。
背灯唯暗泣,甚处砧声急。
眉黛远山攒,芭蕉生暮寒。 -
4.《器孀嫂》 宋·王洋
双眼失明二十载,一身病臣四周年。
俱生孤女眼前死,诸御四儿姑幸全。
偏历人间真苦恼,略无身后好因缘。
静思四十六年事,一梦三生业梦圆。 -
5.《菩萨鬘(秋)》 宋·朱淑真
秋声乍起梧桐落。
蛩吟唧唧添萧索。
_枕背灯眠。
月和残梦圆。
起来钩翠箔。
何处寒砧作。
独倚小阑干。
逼人风露寒。 -
6.《临江仙》 宋·黄机
凤翥鸾飞空燕子,宝香犹惹流苏。
旧欢凄断数行书。
终山方种玉,合浦忽还珠。
午枕梦圆春寂寂,依然刻雪肌肤。
觉来烟雨满平芜。
客情殊索莫,肯唤一尊无。 -
7.《菩萨蛮·秋声乍起梧桐落》 宋·朱淑真
秋声乍起梧桐落,蛩吟唧唧添萧索。
欹枕背灯眠,月和残梦圆。
起来钩翠箔,何处寒砧作。
独倚小阑干,逼人风露寒。 -
8.《别杨尊》 宋·章粲
远游同是客,执别两情牵。
天地愁眉破,山林归梦圆。
西行迷蜀道,北望黯淮边。
马上封侯事,相期在少年。 -
9.《次韵林褎然知县留题筠庄因寄之二首》 宋·李弥逊
世路人心比太行,此君真可共徜徉。
霜凝劲节明朝坞,月落寒梢散夜堂。
可但七人供笑咏,要令千亩作阴凉。
只愁卷地西风里,幽梦圆时与子妨。 -
10.《和匏斋菊花》 宋·丘葵
东篱曾手种,赖以制颓年。
白发经秋别,黄花入梦圆。
一场蜂蝶后,老圃雪霜前。
不是耽幽隐,渊明地自偏。