旌幢天外见,缥缈谷中来。望重草先偃,山灵云自开。禅衣坐幽石,棕柄拂清埃。勋业凌烟上,难教隐钓台。
棕榈为拂登君席,青蝇掩乱飞四壁。文如轻罗散如发,马尾牦牛不能絜.柄出湘江之竹碧玉寒,上有纤罗萦缕寻未绝。左挥右洒繁暑清,孤松一枝风有声。丽人纨素可怜色,安能点白还为黑。
才得柄霸入手,便要呵佛骂祖。还他本色真棕,不比寻常谈尘。
天封竹拂子,赠我意何勤。白马惟余鬣,苍蝇合避人。柄双疑共产,身粉止留筋。可鄙棕毛贱,堪同尘尾珍。书斋添道气,入室许嘉宾。