-
1.《感秋呈宏父兼呈周楚望三首》 宋·张耒
西风中夜来,飞雨随以至。
揽衣不能眠,起坐为涕泗。
炎蒸虽云酷,香草犹可佩。
清商来无情,凋我兰与蕙。 -
2.《忠烈侯酷好山水作葬书以行於世元翁其族子传》 宋·黎廷瑞
英英太极翁,器明吴楚甲。
驰辂使沙漠,杖钺帅巴峡。
南瞻岭表缩,东睨溟涨狭。
林居念环辙,简脱卑藏筴。 -
3.《初贬南巴至鄱阳,题李嘉祐江亭》 唐·刘长卿
巴峤南行远,长江万里随。
不才甘谪去,流水亦何之。
地远明君弃,天高酷吏欺。
清山独往路,芳草未归时。 -
4.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
5.《和梦游春诗一百韵》 唐·白居易
昔君梦游春,梦游仙山曲。
怳若有所遇,似惬平生欲。
因寻菖蒲水,渐入桃花谷。
到一红楼家,爱之看不足。 -
6.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
7.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
8.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
9.《金缕曲(壬午五日)》 宋·刘辰翁
叶叶跳珠雨。
里湖通、十里红香,画桡齐举。
昨梦天风高黄鹄,下俯人间何许。
但动地、潮声如鼓。 -
10.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。 -
11.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
12.《长门赋·并序》 两汉·司马相如
孝武皇帝陈皇后,时得幸,颇妒。
别在长门宫,愁闷悲思。
闻蜀郡成都司马相如天下工为文,奉黄金百斤,为相如、文君取酒,因于解悲愁之辞。
而相如为文以悟主上,陈皇后复得亲幸。 -
13.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
14.《乔山人善琴》 清·徐珂
国初,有乔山人者善弹琴。
精于指法,尝得异人传授。
每于断林荒荆间,一再鼓之,凄禽寒鹘,相和悲鸣。
后游郢楚,于旅中独奏洞庭之曲。 -
15.《渔家傲·听说娑婆无量苦》 元·梵琦
听说娑婆无量苦。
茶盐坑冶仓场务。
损折课程遭*楚。
赔官府。
倾家卖产输儿女。
口体将何充粒缕。
飘蓬未有栖迟所。
苛政酷于蛇与虎。
争容诉。
劝君莫犯雷霆怒。 -
16.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
17.《胥门》 明·邵宝
臣奢无辜为君戮,臣胥敢怒不敢哭。
朝辞楚疆莫吴国,还兵入郢亦太酷。
愤愤心,还未足。
楚何怨?吴何恩?豫让死,王裒存。 -
18.《寄吕穆仲寺丞》 宋·苏轼
孤山寺下水侵门,每到先看醉墨痕。
楚相未亡谈笑是,中郎不见典刑存。
(杭有伶人善学吕,举措酷似。
别后,常令作之为笑。
)君先去踏尘埃陌,我亦来寻桑枣村。
回首西湖真一梦,灰心霜鬓更休论。 -
19.《风雨凉甚一首》 宋·刘克庄
淅淅吹庭树,铮铮溅瓦沟。
乍除秦酷吏,重见晋清流。
山有月行脚,溪无风打头。
不知楚台客,何以说悲秋。 -
20.《次韵邢怀正通判游蒋山》 宋·周必大
仙人薄蓬莱,乘槎度河浒。
旧观桑田变,今访钟山古。
驾言出东门,恍若之帝所。
朝曦霁青霜,枫叶落红雨。