-
41.《赠张相镐二首(时逃难在宿松山作·萧士赟云下八首伪)》 唐·李白
神器难窃弄,天狼窥紫宸。
六龙迁白日,四海暗胡尘。
昊穹降元宰,君子方经纶。
澹然养浩气,欻起持大钧。 -
42.《奉酬于中丞使君郡斋卧病见示一首》 唐·皎然
宿昔祖师教,了空无不可。
枯槁未死身,理心寄行坐。
仁公施春令,和风来泽我。
生成一草木,大道无负荷。 -
43.《拟齐梁体寄冯使君三首》 唐·贯休
庭鸟多好音,相呼灌木中。
竹房更何有,还如鸟巢空。
赖逢富人侯,真东晋谢公。
煌煌发令姿,珂珮鸣丁冬。 -
44.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
45.《和陶》 宋·黄文雷
上有碧松林,下有白石道。
中有学仙人,自号枯松老。
蜕身千岁余,坐息如木槁。
面目剧严冷,但道空虚好。
袖出天甲书,意色轻鸿宝。
此老诚可人,吾欲从师表。 -
46.《观沧浪亭石感而有作》 宋·刘敬
苏君在朝人不知,苏君既没人悲人。
流风遗书见称道,高文大句争提撕。
壁间草隶亦不置,剥苔椎土无弃遗。
乃知死不兴人共利害,而后不为时所疑。 -
47.《岐亭五首(并叙)》 宋·苏轼
元丰三年正月,余始谪黄州。
至岐亭北二十五里山上,有白马青盖来迎者,则余故人陈慥季常也,为留五日,赋诗一篇而去。
明年正月,复往见之,季常使人劳余于中途。
余久不杀,恐季常之为余杀也,则以前韵作诗,为杀戒以遗季常。 -
48.《松》 宋·王安石
世传寿可三松倒,此语难为常人道。
人能百岁自古稀,松得千年未为老。
我移两松苦不早,岂望见渠身合抱。
但怜众木总漂摇,颜色青青终自保。 -
49.《酬王督贤良松泉二诗其一·松》 宋·王安石
世传寿可三松倒,此语难为常人道。
人能百岁自古稀,松得千年未为老。
我移两松苦不早,岂望见渠身合抱。
但怜众木总漂摇,颜色青青终自保。 -
50.《午夜登嶓山》 宋·范成大
瘅暑严夜装,乘凉蹑危峤。
猿依黑林号,鬼闪青炬啸。
惊鸟动危叶,吟虫满荒草。
泉声远相随,山色近如杳。 -
51.《放翁自赞》 宋·陆游
遗物以贵吾身,弃智以全吾真。
剑外江南,飘然幅巾。
野鹤驾九天之风,涧松傲万木之春。
或以为跌宕湖海之士,或以为枯槁陇畝之民。
二者之论虽不同,而不我知则均也。 -
52.《再寄》 宋·张耒
宛丘之别今五年,汴上留连才一日。
残生飘泊客东南,忧患侵陵心若失。
先生神貌独宛然,但觉岩岩瘦而实。
有如霜露入秋山,扫除繁蔚峰峦出。 -
53.《宿山家效孟浩然》 宋·黄庭坚
秋阳沈山西,委照藩落下。
雾连云气平,蒙蒙翳中野。
空村晚无人,一二小蜗舍。
老翁止客宿,乔木縻我马。 -
54.《几复读庄子戏赠》 宋·黄庭坚
蜩化抢榆枋,鹏化抟扶摇。
大椿万岁寿,粪英不重朝。
有待於无待,定非各逍遥。
譬如宿舂粮,所诣岂得辽。 -
55.《次韵谢外舅病不能拜复官夏雨眠起之什》 宋·黄庭坚
丈人养痾卧,此道取众弃。
强饭尚可饱,力田苦常匮。
欲从群儿嬉,出语不妩媚。
轩窗坐风凉,编简勘遗坠。 -
56.《今年暑气甚剧六月二十八日初伏之末风雨甚横》 宋·晁说之
庚暑既云初,甲运将复浃。
正当相火行,如持溽土□。
炎炽及云霄,烦燠况仆妾。
皇天不胜毒,一日思自惬。 -
57.《宿尊胜院》 宋·曾巩
朝寒陟山砠,宵雨集僧堂。
蔽衣盖苦短,客卧梦不长。
鸣风木间起,枯槁吹欲僵。
向来雪云端,叶下百仞隍。 -
58.《招李汉臣饮与汉臣别九年相视癯然各已翁矣》 宋·吴则礼
平生三毛尔,鬓发眉与须。
标何忽霜雪,星星欲无余。
手中木上座,枯槁正类渠。
而吾方两忘,隐几者谁欤。 -
59.《鹤山书院前为荷塘三即其小屿筑亭久矣春后八》 宋·魏了翁
严风吹衣落南土,手批{左儿右吾}猱藉封虎。
缘山跨谷三里城,架竹编茆百家聚。
天公似为羁人谋,闭藏佳境城东陬。
介然用之便成圃,下眎更得夫容州。 -
60.《次韵苏和父自郫见寄》 宋·魏了翁
敬共事明德,懔如盘水持。
岂惟将弗胜,抑恐浊且兹。
结发齿名官,几被末俗移。
学睎迁商博,文慕庄骚为。