-
1.《赋冬岭孤松得秀字》 宋·林景熙
灵丹九转无仙授,槁色千林何可救。
冻蛟出壑苍髯秀,劲气独与玄冥斗。
秦官五辈空遗臭,陶径单传无别胄。
天寒落日啼猿狖,如见襄阳古耆旧。 -
2.《减字木兰花·园林衰槁》 宋·无名氏
园林衰槁。
一品梅花开太早。
紫蕊檀心。
独占中央色似金。
幽香清远。
对景开尊同赏玩。
雅称仙姿。
莫是多情染相思。 -
3.《赠三侍御》 唐·常建
高山临大泽,正月芦花干。
阳色薰两崖,不改青松寒。
士贤守孤贞,古来皆共难。
明君错甚才,台上飞三鸾。 -
4.《咏史十一首》 唐·李华
昂藏獬豸兽,出自太平年。
乱代乃潜伏,纵人为祸愆。
尝闻断马剑,每壮朱云贤。
身死名不灭,寒风吹墓田。 -
5.《拟古十二首》 唐·李白
青天何历历,明星如白石。
黄姑与织女,相去不盈尺。
银河无鹊桥,非时将安适。
闺人理纨素,游子悲行役。 -
6.《送长孙九侍御赴武威判官》 唐·杜甫
骢马新凿蹄,银鞍被来好。
绣衣黄白郎,骑向交河道。
问君适万里,取别何草草。
天子忧凉州,严程到须早。 -
7.《遣兴三首》 唐·杜甫
下马古战场,四顾但茫然。
风悲浮云去,黄叶坠我前。
朽骨穴蝼蚁,又为蔓草缠。
故老行叹息,今人尚开边。 -
8.《园人送瓜》 唐·杜甫
江间虽炎瘴,瓜熟亦不早。
柏公镇夔国,滞务兹一扫。
食新先战士,共少及溪老。
倾筐蒲鸽青,满眼颜色好。 -
9.《秋怀诗十一首》 唐·韩愈
窗前两好树,众叶光薿薿.秋风一拂披,策策鸣不已。
微灯照空床,夜半偏入耳。
愁忧无端来,感叹成坐起。
天明视颜色,与故不相似。 -
10.《构法华寺西亭》 唐·柳宗元
窜身楚南极,山水穷险艰。
步登最高寺,萧散任疏顽。
西垂下斗绝,欲似窥人寰。
反如在幽谷,榛翳不可攀。 -
11.《和乐天赠吴丹》 唐·元稹
不识吴生面,久知吴生道。
迹虽染世名,心本奉天老。
雌一守命门,回九填血脑。
委气荣卫和,咽津颜色好。 -
12.《战秋辞》 唐·陆龟蒙
八月空堂,前临隙荒。
抽关散扇,晨乌未光。
左右物态,森疏强梁。 -
13.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
14.《答韦山人隐起龙文药瓢歌》 唐·皎然
野人药瓢天下绝,全如浑金割如月。
彪炳文章智使然,生成在我不在天。
若言有物不由物,何意中虚道性全。 -
15.《古意九首》 唐·贯休
一雨火云尽,闭门心冥冥。
兰花与芙蓉,满院同芳馨。
佳人天一涯,好鸟何嘤嘤。
我有双白璧,不羡于虞卿。 -
16.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
17.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
18.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
19.《秋声赋》 宋·欧阳修
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:“异哉!”初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至。
其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声。
予谓童子:“此何声也?汝出视之。
”童子曰:“星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间。 -
20.《朝中措(艮翁生日)》 宋·刘克庄
仙风道骨北山翁。
万卷著胸中。
涣若宦情冰释,作□醉面桃红。
千林冻槁,一枝雪艳,消息先通。
颜色□青精饭,姓名在碧纱笼。