-
1.《一身》 宋·释文珦
一身谁与偕,病骨老穷崖。
春雨苔封径,秋风叶江阶。
翦云成隐服,煮石当清斋。
樵宅时相过,言予有好怀。 -
2.《樵客吟》 唐·张籍
上山采樵选枯树,深处樵多出辛苦。
秋来野火烧栎林,枝柯已枯堪采取。
斧声坎坎在幽谷,采得齐梢青葛束。 -
3.《集宿姚侍御宅怀永乐宰殷侍御》 唐·马戴
石田虞芮接,种树白云阴。
穴闭神踪古,河流禹凿深。
樵人应满郭,仙鸟几巢林。
此会偏相语,曾供雪夜吟。 -
4.《题故人废宅二首》 唐·方干
举目凄凉入破门,鲛人一饭尚知恩。
闲花旧识犹含笑,怪石无情更不言。
樵叟和巢伐桃李,牧童兼草踏兰荪。 -
5.《清溪江令公宅》 唐·罗隐
蛮笺象管夜深时,曾赋陈宫第一诗。
宴罢风流人不见,废来踪迹草应知。
莺怜胜事啼空巷,蝶恋馀香舞好枝。
还有往年金甃井,牧童樵叟等闲窥。 -
6.《过旧宅》 唐·韦庄
华轩不见马萧萧,廷尉门人久寂寥。
朱槛翠楼为卜肆,玉栏仙杏作春樵。
阶前雨落鸳鸯瓦,竹里苔封螮蝀桥。
莫问此中销歇寺,娟娟红泪滴芭蕉。 -
7.《出为豫章郡途次庐山东岩下》 唐·张九龄
兹山镇何所,乃在澄湖阴。
下有蛟螭伏,上与虹蜺寻。
灵仙未始旷,窟宅何其深。
双阙出云峙,三宫入烟沉。 -
8.《入少密溪》 唐·沈佺期
云峰苔壁绕溪斜,江路香风夹岸花。
树密不言通鸟道,鸡鸣始觉有人家。
人家更在深岩口,涧水周流宅前后。 -
9.《江畔老人愁》 唐·崔颢
江南年少十八九,乘舟欲渡青溪口。
青溪口边一老翁,鬓眉皓白已衰朽。
自言家代仕梁陈,垂朱拖紫三十人。 -
10.《江畔老人愁》 唐·崔颢
江南年少十八九,乘舟欲渡青溪口。
青溪口边一老翁,鬓眉皓白已衰朽。
自言家代仕梁陈,垂朱拖紫三十人。 -
11.《无锡东郭送友人游越》 唐·刘长卿
客路风霜晓,郊原春兴馀。
平芜不可望,游子去何如。
烟水乘湖阔,云山适越初。
旧都怀作赋,古穴觅藏书。
碑缺曹娥宅,林荒逸少居。
江湖无限意,非独为樵渔。 -
12.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
13.《赠韦秘书子春二首》 唐·李白
谷口郑子真,躬耕在岩石。
高名动京师,天下皆籍籍。
斯人竟不起,云卧从所适。
苟无济代心,独善亦何益。 -
14.《阻雨不得归瀼西甘林》 唐·杜甫
三伏适已过,骄阳化为霖。
欲归瀼西宅,阻此江浦深。
坏舟百版坼,峻岸复万寻。
篙工初一弃,恐泥劳寸心。 -
15.《秋野五首》 唐·杜甫
秋野日疏芜,寒江动碧虚。
系舟蛮井络,卜宅楚村墟。
枣熟从人打,葵荒欲自锄。
盘餐老夫食,分减及溪鱼。 -
16.《春日即事二首》 唐·耿湋
诗书成志业,懒慢致蹉跎。
圣代丹霄远,明时白发多。
浅谋堪自笑,穷巷忆谁过。
寂寞前山暮,归人樵采歌。 -
17.《题从叔沆林园》 唐·李端
阮宅闲园暮,窗中见树阴。
樵歌依远草,僧语过长林。
鸟哢花间曲,人弹竹里琴。
自嫌身未老,已有住山心。 -
18.《题从叔园林》 唐·吕温
阮宅闲园暮,窗中见树阴。
樵歌依野草,僧语过长林。
鸟向花间井,人弹竹里琴。
自嫌身未老,已有住山心。 -
19.《蓝溪元居士草堂》 唐·孟郊
市井不容义,义归山谷中。
夫君宅松桂,招我栖蒙笼。
人朴情虑肃,境闲视听空。
清溪宛转水,修竹徘徊风。 -
20.《代楚老酬主人》 唐·鲍溶
流水为我乡,扁舟为我宅。
二毛去天远,几日人间客。
曈曈衔山景,渺渺翔云迹。
从时无定心,病处不暖席。