-
1.《茅屋为秋风所破歌》 唐·杜甫
八月秋高风怒号,卷我屋上三重茅。
茅飞渡江洒江郊,高者挂罥长林梢,下者飘转沉塘坳。
南村群童欺我老无力,忍能对面为盗贼,公然抱茅入竹去。
唇焦口燥呼不得,归来倚杖自叹息。 -
2.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
3.《九日》 唐·李白
今日云景好,水绿秋山明。
携壶酌流霞,搴菊泛寒荣。
地远松石古,风扬弦管清。
窥觞照欢颜,独笑还自倾。
落帽醉山月,空歌怀友生。 -
4.《灵泉》 宋·范成大
泉螭无语笑经过,欲拊茕鳏奈拙何。
孤奉明恩虽出岭,欢颜终少汗颜多。 -
5.《览中丞尚书谯陈二郡新诗》 宋·宋祁
自顷辞台路,陪京拥使珂。
遗音追正始,新韵遍中和。
赠答刘公数,登临叔子多。
肠回初有感,耳热遂成歌。 -
6.《雪中同赵仓从之泛舟饯钱宪文季酒中剧谈汉事》 宋·曹彦约
冬序玄以冥,闭塞乃共职。
巧作六花飞,与天为粉泽。
初舞若狂然,既定稍真积。
坐令宇宙间,万象变颜色。 -
7.《近闻直学冯子容以家产中丘乘之赋作诗戏之》 宋·王洋
千古茫茫不可攀,仲尼日月照儒关。
生前冷灶七日火,身后遗基十万间。
宁许富儿通市籍,只求贤士共欢颜。
那知等级输邦计,变许颜原见一班。 -
8.《赠冯著》 唐·韦应物
契阔仕两京,念子亦飘蓬。
方来属追往,十载事不同。
岁晏乃云至,微褐还未充。
惨凄游子情,风雪自关东。 -
9.《郊居言志》 唐·韦应物
负暄衡门下,望云归远山。
但要尊中物,馀事岂相关。
交无是非责,且得任疏顽。
日夕临清涧,逍遥思虑闲。 -
10.《临江仙(赠送)》 宋·苏轼
诗句端来磨我钝,钝锥不解生芒。
欢颜为我解冰霜。
酒阑清梦觉,春草满地塘。
应念雪堂坡下老,昔年共采芸香。
功成名遂早还乡。
回车来过我,乔木拥千章。 -
11.《满庭芳》 宋·王子容
蓬海移春,卿云约月,庆传王母骖鸾。
九仙福地,不减玉龟山。
况是莱儿绣斧,都衬得、彩舞斓斑。
瑶觞举,平反一笑,功行足三千。 -
12.《又》 明·朱元璋
暑往钟山阿,岩幽清兴多。
薰风自南发,森松鸣弦歌。
玄猿啸白日,丹凤巢桐柯。
灵芝秀深谷,祥云盛嵯峨。 -
13.《春日忆山中书隐》 唐·潘纬
及兹农事候,令予归不闲。
本无西畴耕,为趁东风还。
旧庐在林莽,树石繁其间。
时春方雨余,好鸟声关关。 -
14.《白砂驿作》 宋·孔武仲
浮云纷纷鏁太清,骤雨肃肃飞中庭。
冰虀脱粟冷稳骨,欲语寂然谁知譍。
辞家十日心甚壮,今日始觉愁肠并。
仆夫聚首亦不乐,泥深滩密尤难行。 -
15.《和陈守喜雨诗》 宋·陈元晋
垤鹳无声口舌乾,谁驱雷雨遍千山。
顿苏赤地千里旱,特出黄堂一念间。
泽物功深无德色,丰年愿遂有欢颜。
为霖祗恐思贤佐,千骑东随凤诏还。 -
16.《和三贤堂诗》 宋·家之巽
谁称三老作三山,夫子宁居季孟间。
骆厩侍人多媿色,鳖头处士若为攀。
辞草小技应閒事,节义千年真大闲。
何似眉山专一壑,九京贤圣尽欢颜。 -
17.《宝林寺二首》 宋·宋日隆
年来试凋邑,如僧住破庵。
颇识众因果,宁忍事嗔贪。
晨飧虽不饱,夜梦却自安。
缅怀百里内,何异一室间。 -
18.《县作鹿鸣会屈致冷副端席半出诗侑一献次其韵》 宋·孙介
早叹朝阳一凤鸣,几多风奏动延英。
只今故里夸閒适,得使诸生拜老成。
妙句独先歌白雪,欢颜亲自酌乌程。
鹿鸣故事虽荣观,此拜邦人分外荣。 -
19.《赓翠蛟亭韵》 宋·王与能
灵砂九转炼金顽,留得丹泉在此间。
明月清风谁管领,洞天福地占幽闲。
岩巅雪涌金波立,石罅潮生银屋翻。
句续坡仙怀古意,梅花也觉带欢颜。 -
20.《南乡子·十月出秦关》 未知·曹伯启
十月出秦关。
竟日悠悠杳霭间。
直到蚕鱼开国地,跻攀。
行尽千山复万山。
归辔动欢颜。
江路梅花笑往还。
稚子候门何日到,痴顽。
好把虚名