-
1.《梅境》 宋·姚勉
仙家瑶林天,移来在江国。
谁欤境中人,山立而玉色。 -
2.《游灵源天境遇雨各奔归晚坐以不是溪居者那知》 宋·姚勉
灵源水有天,日涉胜趣多。
同行十数子,散策经山坡。
溪行小盘礴,石坐閒摩挲。
野菊留余花,新梅看微柯。 -
3.《杂曲歌辞·游子吟》 唐·顾况
故枥思疲马,故巢思迷禽。
浮云蔽我乡,踯躅游子吟。
游子悲久滞,浮云郁东岑。
客堂无丝桐,落叶如秋霖。 -
4.《游子吟》 唐·顾况
故枥思疲马,故窠思迷禽。
浮云蔽我乡,踯躅游子吟。
游子悲久滞,浮云郁东岑。
客堂无丝桐,落叶如秋霖。 -
5.《甫构西亭偶题因呈监军及幕中诸公》 唐·武元衡
瀛海无因泛,昆丘岂易寻。
数峰聊在目,一境暂清心。
悦彼松柏性,爱兹桃李阴。
列芳凭有土,丛干聚成林。 -
6.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
7.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
8.《连理枝》 宋·贺铸
绣幌闲眼晓。
处处闻啼鸟。
枕上无情,斜风横雨,落花多少。
想灞桥、春色老于人,恁江南梦杳。
往事今何道。
聊咏池塘草。
怀县年来,萧萧壮发,可堪频照。
赖醉乡、佳境许徜徉,惜归欤不早。 -
9.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
10.《湖山纪游》 宋·王执礼
吴山东南秀,葱郁盘帝城。
西湖据其趾,御气通波心。
余膏被草木,蔚眼皆欣荣。
□晨天宇穆,惠风汎初晴。 -
11.《自诒》 宋·陆游
荒圃风烟入荷鉏,孤村巷陌看骑驴。
少年曾纵千场醉,老境惟存一束书。
作意买山虽已矣,忍惭乞米独何欤?所欣肺病秋来减,白发萧萧可自梳。 -
12.《夜泛西湖示桑甥世昌》 宋·陆游
嗟我客上都,忽已见暮春。
骑马出闇门,眯眼吹红尘。
西湖商贾区,山僧多市人;谁令污泉石,只合加冠巾。
黄冠更可憎,状与屠沽邻,齁齁酒肉气,吾辈何由亲!少须一哄散,境寂鸥自驯。 -
13.《庭坚得邑太和六舅按节出同安邂逅于皖公溪口》 宋·黄庭坚
江都克家才,万卷书插架。
愿言渠出仕,从舅问耕稼。
谁云濒老境,此子即长夜。
归欤淼前期,莳橘锄甘蔗。 -
14.《延寿寺僧小轩极萧洒予为名曰林乐取庄生所谓》 宋·黄庭坚
积雨灵香润,晚风红药翻。
盥手散经帙,烹茶洗睡昏。
野僧甚淳古,养拙贲邱园。
风怀交四境,蓬藋底百椽。 -
15.《奉和济川代书三十韵寄诸同舍》 宋·司马光
金马延群俊,芸午聚众书。
杳疑神境绝,深与世尘疏。
气逼烟霄爽,光分日月余。
不材叨误选,故友幸聊居。 -
16.《感事四首》 宋·欧阳修
仙境不可到,谁知仙有无。
或乘九斑◇,或驾五云车。
朝倚扶桑枝,暮游昆仑墟。
◇来几万里,谁复遇诸涂。 -
17.《松江感怀》 宋·韩元吉
忽忽倦行役,栖栖问穷途。
生涯能几何,所抱诗与书。
凄凉吴淞路,不到十载余。
当年路傍柳,半已阴扶疏。 -
18.《与诸友同坐梅下月雾凄清风琴泠然不类人世各》 宋·冯时行
月冷逼疏影,梅孤泛清光。
儿曹窍孤竹,天风韵丝簧。
相将二三子,中夜聊徜徉。
泠泠白雪唱,滟滟碧霞觞。 -
19.《次范宰韵》 宋·李石
在仙白云乡,地与人境异。
金卮老翁泉,玉盘秋水芰。
谁欤肯下食,三仙入梦寐。
一笑谓我言,随处类投畀。 -
20.《山居感旧百韵》 宋·岳珂
昔在淳熙日,中兴最盛年。
身逢千载运,眼见五朝天。
楚甸当澄按,岷江极泝沿。
经途俱极险,问字始能言。