-
1.《欹枕》 宋·释文珦
彻底清闲住草堂,更无一事可商量。
时时欹枕寒窗下,静看西山白鹭行。 -
2.《枕上闻钟》 宋·潘玙
酒醒残月明,欹枕听钟声。
风露秋将晚,家山梦辄惊。
客尘侵老鬓,官职借虚名。
却羡僧无事,此心如水清。 -
3.《枕上闻蒲饼焦》 宋·范成大
晓寒燕雀噤春阴,珍重清簧度好音。
窗色熹微欹枕听,梦成舟檥竹溪深。 -
4.《晓枕》 宋·方回
春来何事客江城,欹枕怀人意屡惊。
遥夜欲明风雨止,老人无睡鼓钟清。
苦难辞酒真成病,强欲酬诗曲徇情。
竹密花浓归去好,万山深处听莺声。 -
5.《雪夜枕上》 宋·顾逢
客楼临水际,转觉夜寒生。
欹枕天将晓,搜诗睡不成。
雪多添月色,风近远钟声。
却喜心无事,梅花纸帐清。 -
6.《清明后七日与客同为水东之游翌朝赋此》 宋·张栻
平生山水癖,妙处只自知。
夙约常寡味,邂逅惬心期。
幅巾与藜杖,安步随所之。
朅来坐官府,颇觉此原违。 -
7.《清昼》 宋·陈棣
庭院閒清昼,疏槐转午阴。
悄无人过眼,却有事经心。
续梦聊欹枕,牵愁拟破琴。
可怜精卫志,欲障海波深。 -
8.《腊月初七日夜梦游山林间清甚赋诗半就觉而忘》 宋·孙应时
杜门终岁少过从,一室萧然百念空。
纸上陈言皆妙用,胸中馀味有新功。
搘筇饱看千山月,欹枕间听万竅风。
粗饭浊醪能送日,苍颜白发任成翁。 -
9.《清平乐(一名忆萝月)》 唐·李白
禁庭春昼,莺羽披新绣。
百草巧求花下斗,只赌珠玑满斗¤
日晚却理残妆,御前闲舞霓裳。
谁道腰肢窈窕, -
10.《惜别五首》 宋·程公许
方舟追送愧情新,水宿风餐两日程。
欹枕清滩醒醉梦,此中强半是离声。