-
141.《应天长》 唐·牛峤
玉楼春望晴烟灭,舞衫斜卷金条脱。
黄鹂娇转声初歇,杏花飘尽龙山雪¤
凤钗低赴节,筵上王孙愁绝。 -
142.《拨棹子》 唐·尹鹗
风切切,深秋月,十朵芙蓉繁艳歇。
小槛细腰无力,空赢得,目断魂飞何处说¤
寸心恰似丁香结,看看瘦尽胸前雪。 -
143.《生查子》 唐·孙光宪
寂寞掩朱门,正是天将暮。
暗澹小庭中,滴滴梧桐雨¤
绣工夫,牵心绪,配尽鸳鸯缕。
待得没人时,偎倚论私语。 -
144.《醉花间》 唐·冯延巳
独立阶前星又月,帘栊偏皎洁。
霜树尽空枝,肠断丁香结¤
夜深寒不寐,疑恨何曾歇。
凭阑干欲折,两条玉箸为君垂, -
145.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
146.《芜城赋》 南北朝·鲍照
沵迆平原,南驰苍梧涨海,北走紫塞雁门。
柂以漕渠,轴以昆岗。
重关复江之隩,四会五达之庄。
当昔全盛之时,车挂轊,人驾肩。 -
147.《游虞山记》 清·沈德潜
虞山去吴城才百里,屡欲游,未果。
辛丑秋,将之江阴,舟行山下,望剑门入云际,未及登。
丙午春,复如江阴,泊舟山麓,入吾谷,榜人诡云:“距剑门二十里。
”仍未及登。 -
148.《悼亡诗三首》 魏晋·潘安
荏苒冬春谢,寒暑忽流易。
之子归穷泉,重壤永幽隔。
私怀谁克从,淹留亦何益。
僶俛恭朝命,回心反初役。 -
149.《定风波(双调)》 宋·柳永
伫立长堤,淡荡晚风起。
骤雨歇,极目萧疏,塞柳万株,掩映箭波千里。
走舟车向此,人人奔名竞利。
念荡子、终日驱驱,争觉乡关转迢递。 -
150.《千秋岁·数声鶗鴂》 宋·张先
数声鶗鴂,又报芳菲歇。
惜春更把残红折。
雨轻风色暴,梅子青时节。
永丰柳,无人尽日花飞雪。 -
151.《千秋岁》 宋·欧阳修
画堂人静,翡翠帘前月。
鸾帷凤枕虚铺设。
风流难管束,一去音书歇。
到而今,高梧冷落西风切。
未语先垂泪,滴尽相思血。
魂欲断,情难绝。
都来些子事,更与何人说。
为个甚,心头见底多离别。 -
152.《醉落魄》 宋·晏几道
满街斜月。
垂鞭自唱阳关彻。
断尽柔肠思归切。
都为人人,不许多时别。
南桥昨夜风吹雪。
短长亭下征尘歇。
归时定有梅堪折。
欲把离愁,细捻花枝说。 -
153.《醉落魄》 宋·晏几道
鸾孤月缺。
两春惆怅音尘绝。
如今若负当时节。
信道欢缘,狂向衣襟结。
若问相思何处歇。
相逢便是相思彻。
尽饶别后留心别。
也待相逢。
细把相思说。 -
154.《哨遍(春词)》 宋·苏轼
睡起画堂,银蒜押帘,珠幕云垂地。
初雨歇,洗出碧罗天,正溶溶养花天气。
一霎暖风回芳草,荣光浮动,掩皱银塘水。
方右靥匀酥,花须吐绣,园林排比红翠。 -
155.《蓦山溪》 宋·李之仪
晚来寒甚,密雪穿庭户。
如在广寒宫,惊满目、瑶林琼树。
佳人乘兴,应是得欢多,泛新声,催金盏,别有留心处。
争知这里,没个人言语。 -
156.《千秋岁》 宋·李之仪
休嗟磨折。
看取罗巾血。
殷勤且话经年别。
庭花番怅望,檐雨同呜咽。 -
157.《念奴娇》 宋·秦观
千门明月,天如水,正是人间佳节。
开尽小梅春气透,花烛家家罗列。
来往绮罗,喧阗箫鼓,达旦何曾歇。
少年当此,风光真是殊绝。 -
158.《望春回》 宋·李甲
霁霞散晓,射水村渐明,渔火方绝。
滩露夜潮痕,注冻濑凄咽。
征鸿来时应负书,见疏柳、更忆伊同折。
异乡憔悴,那堪更逢,岁穷时节。 -
159.《调笑》 宋·晁补之
手乱戏间。
织成锦字纵横说。
万语千言皆怨别。
一丝一缕几萦回,似妾思君肠寸结 -
160.《西平乐·稚柳苏晴》 宋·周邦彦
元丰初,予以布衣西上,过天长道中。
后四十余年,辛丑正月,避贼复游故地。
感叹岁月,偶成此词。
稚柳苏晴,故溪歇雨,川迥未觉春赊。