-
1.《题胡邦仲霜节堂》 宋·曾丰
此君胸固有虚室,六气薰酣无不适,所禀宁非道之质。
此君貌固能圆机,四季变更无不宜,所立宁非圣之时。 -
2.《长恨歌》 唐·白居易
汉皇重色思倾国,御宇多年求不得。
杨家有女初长成,养在深闺人未识。
天生丽质难自弃,一朝选在君王侧。
回眸一笑百媚生,六宫粉黛无颜色。 -
3.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
4.《寄题孙氏碧鲜亭》 宋·范仲淹
天地何风流,复生王子猷。
黄金买碧鲜,绿玉排清秋。
非木亦非草,东君岁寒实。
耿耿金石性,雪霜不能老。 -
5.《罗稚川善画作此赠之》 宋·赵文
吾观天地间,一一皆是画与诗。
渝川有二罗,画得天地之英奇。
大罗诗名撼湖海,小罗天机勃郁不得已而水墨之。
摇毫造化已破碎,洒墨元气为淋漓。 -
6.《怀同舍石天民编修》 宋·陈傅良
山阴不得见,见期在东阳。
东阳忽岁华,欲往又阻长。
贻书辄无报,有便复寄将。
以君懒於书,我岂望得当。 -
7.《潘歙州怪予遂行与黄君同路黄先游浙矣依韵酬》 宋·梅尧臣
未识潘岳貌,已知潘岳名。
去年改藩屏,暂此解佩缨。
一见意已合,谈笑仆屡更。
岂唯文学富,况亦论事精。 -
8.《寄元九(自此后在渭村作)》 唐·白居易
晨鸡才发声,夕雀俄敛冀。
昼夜往复来,疾如出入息。
非徒改年貌,渐觉无心力。
自念因念君,俱为老所逼。 -
9.《真君观》 宋·李廌
嵩山胜地神仙宅,真君独作嵩山伯。
昔闻解职扣帝阍,厌此尘寰年已百。
天上百年一瞬间,下土衮衮多腥膻。
劳神应念日月走,瞑目深哀膏火然。 -
10.《贺新郎(同年顾君景冲云翼经属官舍白莲盛开,招饮水亭)》 宋·李公昴
谁种蓝田玉。
碧云深、亭亭月上,水明溪曲。
羞作时妆儿女态,冷淡冰餐露沐。
出尘外、风标幽独。 -
11.《亲旧见过多见贺强健戏作此篇》 宋·陆游
偶向人间脱骇机,玉池中夜自生肥。
据鞍马援虽堪笑,强饭廉颇亦未非。
道貌安能希睟盎?世缘但可付猗违。
它年不死君须记,曾在天津看落晖。 -
12.《竹间吟》 宋·释文珦
维昔晋唐人,其心多爱竹。
七贤子猷徒,往驾已悄复。
惓惓思此君,锄云种青玉。
劲节何亭亭,清风常穆穆。
质美而貌閒,对这良不俗。
遂老於其间,畴能赋淇奥。 -
13.《邹忌讽齐王纳谏》 两汉·刘向 撰
邹忌修八尺有余,而形貌昳丽。
朝服衣冠,窥镜,谓其妻曰:“我孰与城北徐公美?”其妻曰:“君美甚,徐公何能及君也!”城北徐公,齐国之美丽者也。
忌不自信,而复问其妾曰:“吾孰与徐公美?”妾曰:“徐公何能及君也!”旦日,客从外来,与坐谈,问之客曰:“吾与徐公孰美?”客曰:“徐公不若君之美也。
”明日徐公来,孰视之,自以为不如;窥镜而自视,又弗如远甚。 -
14.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
15.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
16.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
17.《捕蛇者说》 唐·柳宗元
永州之野产异蛇:黑质而白章,触草木尽死;以啮人,无御之者。
然得而腊之以为饵,可以已大风、挛踠、瘘疠,去死肌,杀三虫。
其始太医以王命聚之,岁赋其二。
募有能捕之者,当其租入。 -
18.《谏太宗十思疏》 唐·魏征
臣闻:求木之长者,必固其根本;欲流之远者,必浚其泉源;思国之安者,必积其德义。
源不深而望流之远,根不固而求木之长,德不厚而思国之治,臣虽下愚,知其不可,而况于明哲乎?人君当神器之重,居域中之大,将崇极天之峻,永保无疆之休。
不念居安思危,戒奢以俭,德不处其厚,情不胜其欲,斯亦伐根以求木茂,塞源而欲流长也。
(望国 一作:思国)
凡百元首,承天景命,莫不殷忧而道著,功成而德衰,有善始者实繁,能克终者盖寡。 -
19.《神女赋》 先秦·宋玉
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。
其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。
明日,以白王。
王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。 -
20.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。