-
1.《和此阳先生感兴诗二十首》 宋·刘黻
宇宙浩无际,主静即其纲。
静非寂以槁,密运治乃良。
公明闓晏灿,忠悫消强梁。
山河帝居壮,日月天德光。 -
2.《武肃王有旨,石桥设斋会,进一诗,共六首》 唐·吴越僧
南有天台事可尊,孕灵含秀独超群。
重重曲涧侵危石,步步层岩踏碎云。
金雀每从云里现,异香多向夜深闻。 -
3.《瑞麦谣一首》 宋·王阮
稗草化稻疑谈空,我有异麦真年丰。
三歧鼎足如争雄,两歧对秀攒眉峰。
棣华英粲花影重,蓼云列阵翻春风。
问此厥初何所从,涂山之阳一牧童。 -
4.《宿山寺》 唐·张蠙
中峰半夜起,忽觉有青冥。
此界自生雨,上方犹有星。
楼高钟尚远,殿古像多灵。
好是潺湲水,房房伴诵经。 -
5.《普照寺》 宋·滕翔
海翻波浪绕危峰,无尽岩前此界空。
不是灰心求佛者,片时艰住寂寥中。 -
6.《次韵陶监丞茂安见赠》 宋·王之道
三年重见须川湄,舍舟东去何驱驰。
王事靡盐莫遑息,人生所贵心相知。
经从往返两过我,一言意厚何多为。
向来江夏倾盖日,翕然誉望推麟仪。 -
7.《别月华严》 宋·陈师道
寓世生同里,随方去有情。
来为百年别,不惜片时程。
斋鉢须勤供,经钟莫倦鸣。
当来第三会,此界郤逢迎。 -
8.《龙华山寺寓居十首》 宋·王之望
作客他乡久,宜人此界稀。
身閒长挟策,地僻惯披衣。
妻有虀盐乐,儿因笋蕨肥。
出门何所适,终日掩荆扉。 -
9.《日本觉心辰老请赞》 宋·释慧开
用迷子映,飞红炉雪。
一喝当锋,崖崩石裂。
化生蛇作活龙,点黄金为生铁。
去缚解粘,舞钉拔楔。
更将佛祖不傅机,此界他方俱漏泄。 -
10.《谪南海过始兴广胜寺果上人房(一作过韶州广界寺)》 唐·房融
零落嗟残命,萧条托胜因。
方烧三界火,遽洗六情尘。
隔岭天花发,凌空月殿新。
谁令乡国梦,终此学分身。