-
1.《好了歌》 清·曹雪芹
世人都晓神仙好,惟有功名忘不了!
古今将相在何方?荒冢一堆草没了,世人都晓神仙好,只有金银忘不了!
终朝只恨聚无多,及到多时眼闭了, -
2.《秦吉了》 宋·林景熙
尔禽畜於人,性巧作人语。
家贫售千金,宁死不离主。 -
3.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
4.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
5.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉!秋之为气也。
萧瑟兮,草木摇落而变衰。
憭栗兮,若在远行。
登山临水兮,送将归。 -
6.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
7.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
8.《喜迁莺·死生都怕》 宋·无名氏
死生都怕。
这轮回贩骨,如何得罢。
不悟真常,强生枝节,性命了达不下。
有中不解,无中无里,难明真假。 -
9.《上高赵宰同叔遗以诚斋集……》 宋·岳珂
古人忠与孝,不在工报恩。
如水日夜东,岂必同一源。
堂堂颜鲁公,舐血来平原。
鬼质不知何,几作绝吭魂。 -
10.《折桂令·怎生来宽掩了裙儿》 元·乔吉
怎生来宽掩了裙儿?
为玉削肌肤,香褪腰肢。
饭不沾匙,睡如翻饼,气若游丝。
得受用遮莫害死,果诚实有甚推辞?
干闹了多时,本是结发的欢娱,倒做了彻骨儿相思。 -
11.《次主簿雪韵》 宋·杨万里
向来一雪亦草草,天知诗人眼未饱。
相傅南风为雪骨,此言未试吾不膮。
胙日忽惊冬作春,暖气吹人软欲倒。
惟余桃李未着花,便恐蛰虫偷出窖。 -
12.《喜迁莺·死生不怕》 宋·无名氏
死生不怕。
仗刚风一扫,般般都罢。
独露真常,不生枝节,性命亦无高下。
亦无内外,其中就里,元无真假。 -
13.《朝云》 宋·姜特立
东坡真天人,万事早超悟。
生死固了然,刀锯不足怖。
方其谪岭海,负瓢歌道路。
此已遗形骸,死埋随到处。 -
14.《逸老(庄子云:劳我以生,逸我以老,息我以死也)》 唐·白居易
白日下駸駸,青天高浩浩。
人生在其中,适时即为好。
劳我以少壮,息我以衰老。
顺之多吉寿,违之或凶夭。 -
15.《观世音赞六首》 宋·黄庭坚
海岸孤绝补陀岩,有一众生圆正觉。
八万四千清净眼,见尘劳中华藏海。
八万四千母陀臂,接引有情到彼岸。
涅盘生死不二见,是则名为施无畏。 -
16.《要离家》 元·杨维桢
金昌亭下路,春草没荒丘。
云是要离家,令人生古愁。
侏儿三尺干,不佩双吴钩。
中包猛士胆,白日照高秋。
忍死屠骨肉,视身若蜉蝣。
荆轲不了恨,庆忌成身谋。
如何五噫客,死与尔同仇。 -
17.《题潘大临东轩》 宋·贺铸
陈公少荒诞,一室未遽扫。
事功竟何成,老魅死不早。
潘郎治寓舍,箒秃无遗蚤。
庭砌莳兰萱,未霜除恶草。 -
18.《故致政宣义叶公挽词》 宋·韩元吉
植德由来不自知,成家今风聍馨儿。
名驹有种能千里,仙桂腾芳定五枝。
彩绶螭坳方致养,素车云路忽兴悲。
死生了了真余事,流水断烟空好诗。 -
19.《同孔常父作张夫人诗》 宋·苏辙
女子勿言弱,男儿何必强。
君看张夫人,身举十五丧。
头上脱笄珥,箧中斥襦裳。
筑坟连丘山,松柏郁苍苍。 -
20.《三爱吟》 宋·张镃
有手须把酒,有口须吟诗。
更留未老脚,上山当及时。
我生除此百不爱,尽着余年了三债。
一岁纵教醉百回。