-
121.《徐制参挽歌》 宋·王柏
北风北风兮岁律告终,岂惟岁律兮嗟世道之益穷。
有美君子兮,非斯世之人物。
有古人之风兮,有无我之德。
我亦何知兮,托先世之余契。 -
122.《山行》 宋·方岳
诗卷空留紫翠间,风花飞絮岂堪攀。
埋云已笑梦中梦,敲月更烦山上山。
长短百年谁是主,死生一概匹如閒。
病余勘破人间事,底用瞿昙说八还。 -
123.《挽孙大监二首》 宋·陈著
忆昨叩溪扃,承闻病莫迎。
云山成永诀,胶漆感平生。
绋送老无力,薤歌遥寄声。
何须闻宿草,未死有余情。 -
124.《閒吟》 宋·章甫
春风略不欺贫贱,美酒真堪托死生。
芳草又依穷巷绿,残尊重与故人倾。
雨余入馔添蔬笋,昼永欹眠忆弟兄。
但得一廛供送老,更将诗颂纪升平。 -
125.《白公草堂》 宋·孔武仲
达士因忘世,非求高尚名。
林泉得佳处,风物有余清。
贝锦伤才舌,浮云寄宦情。
诗才今古备,性理死生明。
莲沼秋芳合,香山晚翠横。
黄芦绕官舍,不复念青城。 -
126.《正月初四后十余日病嗽不能出杂书十首》 宋·方回
有马可代步,无马徒步行。
有酒醉亦佳,无酒神思清。
客楼卧病中,日夜唯雨声。
此病尚可起,当可雨复晴。
气尽死期至,岂容强求生。 -
127.《以桐江旧诗十五卷呈范君泽》 宋·方回
人品悬知大不同,一丝羞见钓台风。
七年假守如虚叟,万首新诗似放翁。
贷死偶余吟鬓白,每生犹想战尘红。
范侯胸次秋天碧,好借宽閒翼断鸿。 -
128.《挽熊仲贤监酒二首》 宋·彭龟年
举世嗟浮薄,谁堪寄死生。
空余交友恨,不见急难情。
我昔为游子,公方作远征。
那知成永诀,洒泪闭佳城。 -
129.《次晦庵先生韵自警》 宋·丘葵
我非欠缺圣非余,此性皆由气与虚。
欲认存亡为出入,莫嫌粗粝慕膏腴。
仰鑽未得有门入,酬酢方知讲学疏。
一息犹存毋敢懈,从今要下死工夫。 -
130.《哭谢尚书》 宋·舒岳祥
翰林翰学士,吏部老尚书。
蓟北非吾土,勤江有旧庐。
死生今已矣,出处竟何如。
邛竹先龙化,人琴一恸余。 -
131.《题陈宗元立斋》 宋·曾丰
人言礼起于太一,吾言礼止于皇机。
强名皇极体何如,卓然万象中间立。
流年鼎鼎三十余,古人有立君可无。
克己未追颜所复,过庭犹学鲤之趋。 -
132.《赠续芸》 宋·朱继芳
谁谓芸居死,余香解返魂。
六丁将不去,孤子续犹存。
科斗三生债,蟫鱼再世冤。
向来诗作祟,挥涕对人言。 -
133.《哭袁相公二首》 明·王稚登
鹤飞蝉蜕总成尘,欲报明珠未得伸。
山上杜鹃花是鸟,墓前翁仲石为人。
黄肠诏出东园赐,白骨家余南巷贫。
为问翟公门下士,死生谁个见情真? -
134.《捕蛇者说》 唐·柳宗元
永州之野产异蛇:黑质而白章,触草木尽死;以啮人,无御之者。
然得而腊之以为饵,可以已大风、挛踠、瘘疠,去死肌,杀三虫。
其始太医以王命聚之,岁赋其二。
募有能捕之者,当其租入。 -
135.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。 -
136.《陈情表》 魏晋·李密
臣密言:臣以险衅,夙遭闵凶。
生孩六月,慈父见背;行年四岁,舅夺母志。
祖母刘愍臣孤弱,躬亲抚养。
臣少多疾病,九岁不行,零丁孤苦,至于成立。 -
137.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
138.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
139.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
140.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。