-
1.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
2.《北原情三首》 唐·刘言史
错莫天色愁,挽歌出重闉。
谁家白网车,送客入幽尘。
铭旌下官道,葬舆去辚辚。
萧条黄蒿中,奠酒花翠新。 -
3.《晚泊金陵水亭》 唐·杜荀鹤
江亭当废国,秋景倍萧骚。
夕照残荒垒,寒潮涨古濠。
就田看鹤劣,隔水见僧高。
无限前朝事,醒吟易觉劳。 -
4.《晚泊金陵水亭》 唐·杜荀鹤
江亭当废国,秋景倍萧骚。
夕照残荒垒,寒潮涨古濠。
就田看鹤劣,隔水见僧高。
无限前朝事,醒吟易觉劳。 -
5.《春兴(八首)》 明·李东阳
病怀愁绪冗难栽,空望单于万里台。
月落平沙南雁下,雪残荒戍北花开。
关山远带风尘色,阃幄谁当节制才。
胡马不肥春草细,过河消息几时来。
¤ -
6.《用前韵改一二语自释》 宋·方回
南寒稍近折绵天,葵荠争承小雨怜。
冻合远峰应有雪,炊残荒市更无烟。
未妨夜画炉中箸,何苦晨呵袖里鞭。
人事好乖行路恶,政应委顺付怡然。 -
7.《哀孟云卿嵩阳荒居》 唐·孟郊
戚戚抱幽独,宴宴沉荒居。
不闻新欢笑,但睹旧诗书。
艺檗意弥苦,耕山食无馀。
定交昔何在,至戚今或疏。 -
8.《逾岭峤止荒陬抵高要》 唐·李绅
天将南北分寒燠,北被羔裘南卉服。
寒气凝为戎虏骄,炎蒸结作虫虺毒。
周王止化惟荆蛮,汉武凿远通孱颜。 -
9.《逾岭峤止荒陬抵高要》 唐·李绅
天将南北分寒燠,北被羔裘南卉服。
寒气凝为戎虏骄,炎蒸结作虫虺毒。
周王止化惟荆蛮,汉武凿远通孱颜。 -
10.《对残春》 唐·刘沧
杨花漠漠暗长堤,春尽人愁鸟又啼。
鬓发近来生处白,家园几向梦中迷。
霏微远树荒郊外,牢落空城夕照西。
唯有年光堪自惜,不胜烟草日萋萋。 -
11.《竹马子·登孤垒荒凉》 宋·柳永
登孤垒荒凉,危亭旷望,静临烟渚。
对雌霓挂雨,雄风拂槛,微收烦暑。
渐觉一叶惊秋,残蝉噪晚,素商时序。
览景想前欢,指神京,非雾非烟深处。 -
12.《满江红·雨后荒园》 金朝·段克己
雨后荒园,群卉尽,律残无射。
疏篱下,此花能保,英英鲜质。
盈把足娱陶令意,夕餐谁似三闾诘。 -
13.《残句沧海何曾断地脉》 宋·苏轼
沧海何曾断地脉,白袍端合破天荒。
-
14.《见名园荒废有感》 宋·戴复古
乔木无留影,残花尚假妍。
荒池蛙叫噪,破屋燕周旋。
富贵偏多事,风流得几年。
墙东有寒士,书种世相传。 -
15.《残句:》 宋·王禹偁
春回积雪殊冰里,香动荒山野水滨。
带月一枝斜弄影,背风千片远随人。 -
16.《暇日游建平三闾故里庙貌荒凉惨动耳目噫贤者》 宋·寇准
人生苦远游,多是悲登眺。
况复念三闾,遗踪良可吊。
道直出章华,才高逐边徼。
冤声喷夜江,愁色迷烟峤。 -
17.《菊残有感》 宋·赵蕃
病骨支寒政觉难,莫惊蒲柳望秋残。
凄凉不但叹荒菊,寂寞更堪伤败兰。
有鬓已霜那得制,无英可落若为餐。
玉山禾远竹迟实,天骥长饥愁凤鸾。 -
18.《残春感事十首》 宋·方回
登高高处望,万嶂一溪横。
不满千家市,今休十载兵。
训狐号永夜,猛虎迫荒城。
此亦关人事,忧端未易平。 -
19.《过旧宅二首》 唐·李世民
新丰停翠辇,谯邑驻鸣笳。
园荒一径断,苔古半阶斜。
前池消旧水,昔树发今花。
一朝辞此地,四海遂为家。 -
20.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·翁绶
紫陌金堤映绮罗,游人处处动离歌。
阴移古戍迷荒草,花带残阳落远波。
台上少年吹白雪,楼中思妇敛青蛾。
殷勤攀折赠行客,此去关山雨雪多。