-
161.《余博士家猫相乳歌》 宋·戴表元
上饶余宗钟鼎家,孙枝十世犹清华。
南昌博士最贤者,膝下烨烨开绯牙。
我行其庭值供顿,食指半千声不哗。
女帨男鞶况修谨,冠立童趋知等差。 -
162.《西斋秋感二十首》 宋·方回
我家清溪上,门临紫阳山。
有一不死人,垂云遨其间。
□□所著书,只字不可删。
上方造化枢,下述性命关。 -
163.《寄谢周西麓国博》 宋·葛绍体
三年涕血清槃蔬,蓬首春风未欲梳。
客病屡惊几死去,母慈常念有生初。
乞文西麓标铭墓,立石东山伴倚庐。
恩到九原那可答,近来和泪看除书。 -
164.《送张巨山》 宋·李处权
士为知己用,亦为知己死。
嘉哉孔文举,特达惟荐祢。
寥寥千载后,此事今已矣。
俯仰常有怀,邂逅过愿始。 -
165.《元夕陪张使君燕集》 宋·李处权
老大於节物,真成风马牛。
出山赴嘉招,敝袍厕英游。
箫鼓市井隘,绮罗人物稠。
嫦娥亦飞来,余光上帘钩。 -
166.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
167.《闻女子瘧疾偶书二十四韵寄示》 宋·李覯
昨日家人来,言汝苦寒热。
想由卑湿地,颇失饮食节。
脾官骄不治,气马痴如絏。
乃致四体烦,故当双日发。 -
168.《哭女二首》 宋·李覯
妻死女已病,踰年成二丧。
此生谁骨肉,末识好衣裳。
看面虽犹小,闻言尽可伤。
最知怜祖母,句句刮人肠。 -
169.《山翁吟》 宋·钱时
岁云暮矣雪塞门,白发山翁病且贫。
鹑衣百结皮冻裂,旦暮拨雪寻草根。
催租暴卒打门户,妻子惊逃翁怖惧。
尽道长官如母慈,如何赤子投机虎。 -
170.《听野老所言》 宋·释文珦
衰翁卧病山之阿,东村沈老来相过。
首言年饥若无备,次说时政多烦苛。
其间数事尽切已,具有本末非差讹。
农家累世服畎亩,此外宁复知其他。 -
171.《偈颂三十首》 宋·释印肃
邪法如冰霜,正道若太阳。
杲日丽天无不照,冰霜仁消洋。
佛说三乘十二部,会来只是一医方。
长年有病不寻药,五千余卷枉施张。 -
172.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
173.《客夜思亲》 宋·宋无
老妻病女去淮西,慈母居吴鹤发衰。
我独天涯听夜雨,寒灯三和照相思。 -
174.《挽诸葛寿之》 宋·孙应时
命矣三年病,在乎百岁期。
尸饔犹有母,传业更无儿。
便作平生尽,空多国士知。
增光在金友,人得记埚篪。