-
1.《题永庆壁有雱遗墨数行》 宋·王安石
永庆招提墨数行,岁时风露每凄伤。
残骸岂久人间世,故有情锺未可忘。 -
2.《後陵永庆院在大西门外不及一里盖王建墓也有》 宋·陆游
陵阙凄凉俯旧邦,恨流衮衮似长江。
穿残已叹金凫尽,缺落空余石马双。
攫饭饥乌占寺鼓,避人飞鼠上经幢。
阿和乳臭崇韬耄,堪笑昏童束手降。 -
3.《永庆寺松风亭》 宋·董天吉
长松荫禅宇,柯叶何橚槮。
清风一披拂,奏作绿绮琴。
虬龙舞空祠,鸾凤相与吟。
众籁起幽听,太虚本沉沉。
悠然亭中人,宴坐欢妙音。
心闻得深悟,明月生东林。 -
4.《乌目山五题·永庆寺》 宋·李堪
岩扉开早凉,谷鸟纷远翔。
花气湿幽径,磬声清上方。
云生松涧底,泉落藓池傍。
我有遗荣意,移时坐石床。 -
5.《题永庆览胜亭》 宋·张景脩
衙城直上有烟峦,亭在悬崖绝壁间。
几个白头忘岁月,一生青眼看江山。
秋风落木楼台出,暮雨笼沙鸥鹭閒。
珍重京西绣衣使,作书题榜许追攀。 -
6.《示永庆院秀老》 宋·王安石
禅房借枕得重欹,陈迹翛然尚有诗。
嗟我与公皆老矣,拂天松柏见栽时。 -
7.《永庆院送道原还仪真作诗要之》 宋·王安石
岁暮青条已见梅,余花次第相争开。
淮南无此山林胜,作意春风更一来。 -
8.《永庆僧舍松风亭》 宋·梅尧臣
谁按黄金徽,满指清风度。
但听松上声,不知松间趣。
野僧何所乐,乐此数株树。
宁邀俗客来,草绿涧西路。 -
9.《过永庆院》 宋·梅尧臣
荒凉旧兰若,古屋两三重。
庭下已无柏,涧边唯有松。
石阶生薜荔,香座缺芙蓉。
化俗似禅衲,破来缝石缝。 -
10.《留别天宁永庆乾明金銮四老》 宋·陈与义
我生能几何,两脚疲世故。
忽破巴丘梦,还寻邵阳路。
穷乡得四老,足以慰迟暮。
胜事远公莲,深心懒残芋。 -
11.《宿吉州永庆寺》 宋·徐照
古邑溪边寺,吟人爱寂寥。
少僧斋室废,乞食钓乡遥。
钟韵含霜气,楼檐近斗杓。
汉时铜铸佛,瞻礼到今朝。 -
12.《游永庆寺》 宋·舒岳祥
惨澹芜城暮,萧疏野树寒。
登山不惮远,反恐下山难。 -
13.《庆余思永冠》 宋·游九言
圣经陈冠义,万世示章程。
是礼最为重,无丧始许何。
三加仪特备,四行责非轻。
此意知谁会,寥寥千古情。 -
14.《庆余思永冠》 宋·游九言
今日□□仲,荣加首服新。
从今弃幼志,当自勉成人。
处事与接物,从兄以事亲。
圣贤有谟训,盍亦谨书绅。 -
15.《庆余思永冠》 宋·游九言
礼仪今既备,告字亦攸宜。
自昔学深造,莫非原自思。
近而仁固在,□□□堪施。
字子曰思永,饮哉保受之。 -
16.《次韵李子永见庆新居》 宋·韩元吉
旋移桐树占高冈,更喜松筠翠作行。
檐外参差见林影,门前溶漾足溪光。
天涯留落还相识,地上经营岂太忙。
好事肯来三径在,已添篱菊待重阳。 -
17.《永嘉天庆观》 宋·楼钥
斗口横安华盖山,茂林修竹路湾环。
琳宫迥出沧瀛表,羽士如游崑阆间。
东挹江山穷望眼,西临闤闠笑尘寰。
自知去此无多日,著意来寻一饷閒。