-
1.《宝剑歌》 明·孙炎
宝剑光耿耿,佩之可以当一龙。
只是阴山太古雪,为谁结此青芙蓉。
明珠为宝锦为带,三尺枯蛟出冰海。
自从虎革裹干戈,飞入芒砀育光彩。 -
2.《吊仲源》 宋·梅尧臣
世家吴季子,皇籍汉诸孙。
嘒管行车失,虚堂隐几存。
枝摧从玉树,星殒自天垣。
宁复下贫贱,停骖来里门。 -
3.《锦江蜀先主庙》 宋·汪元量
国破人何在,宫名喜尚存。
虽云蜀先主,犹是汉诸孙。
吴魏不相下,关张岂少恩。
崩年在三峡,遗恨满乾坤。 -
4.《隆中次吴襄阳韵二首》 宋·项安世
古来建大厦,所贵楹桷崇。
沛公得三士,折箠驱群雄。
嗟哉汉诸孙,永负隆准公。
表既憎弥衡,璋复轻张松。 -
5.《赵{左山右蒙}惠二诗酬以来韵》 宋·李复
广汉诸孙用心苦,亹亹妍谭殊可数。
江南春意满芳洲,长袭幽香佩兰杜。
世缘嚼蜡久无情,喜闻叔起有新声。
著书半百悬罄久,蹑屩一日双璧明。
顾予画脂已心朽,看君著鞭方力生。
他时负云纵六翮,上抟扶摇游太清。 -
6.《金铜仙人辞汉歌》 唐·李贺
魏明帝青龙元年八月,诏宫官牵车西取汉孝武捧露盘仙人,欲立置前殿。
宫官既拆盘,仙人临载,乃潸然泪下。
唐诸王孙李长吉遂作《金铜仙人辞汉歌》。
茂陵刘郎秋风客,夜闻马嘶晓无迹。 -
7.《拟孙权答曹操书》 宋·苏轼
权白孟德足下:辱书开示祸福,使之内杀子布,外擒刘备以自效。
书辞勤款,若出至诚,虽三尺童子,亦晓然知利害所在矣。
然仆怀固陋,敢略布。
昔田横,齐之遗虏,汉高祖释郦生之憾,遣使海岛,谓横来大者王,小者侯,犹能以刀自刭,不肯以身辱于刘氏。 -
8.《颐和园词》 清·王国维
汉家七叶钟阳九,澒洞风埃昏九有。
南国潢池正弄兵,北沽门户仍飞牡。
仓皇万乘向金微,一去宫车不复归。
提挈嗣皇绥旧服,万几从此出宫闱。 -
9.《次韵文氏外孙骥以其祖父与可学士书卷还谢悰》 宋·苏辙
西南自是贤俊府,衰老思归谩留许。
舂禾磨麦非平生,子孙便推我作古。
贤哉与可诗中杰,笔墨余功散缯楮。
南阳诸谢世有人,此邦亦自非其土。 -
10.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
11.《读通鉴杂兴》 宋·孙应时
清浊无心陈仲弓,圆机聊救汉诸公。
末流不料儿孙误,千古黄初佐命功。 -
12.《清明与孙都督伯泉出郊游迎恩隆禧二寺观郑尚》 明·吴子孝
将军宿卫未央下,岁改不知春草长。
连郭天气好,细雨浮云含日光。
清明花柳粲婀娜,士女分明草间坐。
陌暖游人行不息,烟深好鸟啼相和。 -
13.《代人上颍川韩端明生日》 宋·张耒
实历休明运,金貂将相门。
产材皆巨植,流庆出深源。
世仰风规旧,公膺戬谷繁。
人间见麟凤,天路引鹏鲲。 -
14.《次韵阎秀才汉臣食兔》 宋·晁补之
兔诚中山族,中古稍分裂。
唐虞用大牲,虽有目未瞥。
兔孙能飞仙,飘忽天汉决。
不逢易牙试,厥胄几泯灭。 -
15.《江汉亭百韵》 宋·郑清之
山川自高深,开避由邃古。
长江泻岷峨,横亘截区宇。
东流为沔津,疏凿仗神禹。
襟带成奥区,都会称鄂渚。 -
16.《满庭芳 叹憨汉》 元·马钰
镜内苍颜,梳间白发,犹然骋俊刚求。
不愁自己,贪为子孙忧。
人人争名竞利,时时地、筹运机谋。
堪失笑,这般憨汉,直待死方休。 -
17.《永泰公主挽歌二首》 唐·吴兢
秾华从妇道,釐降适诸侯。
河汉天孙合,潇湘帝子游。
关雎方作训,鸣凤自相求。
可叹凌波迹,东川遂不流。 -
18.《诸葛丞相庙(《蜀志》一作武侯祠)》 唐·武少仪
执简焚香入庙门,武侯神象俨如存。
因机定蜀延衰汉,以计连吴振弱孙。
欲尽智能倾僭盗,善持忠节转庸昏。
宣王请战贻巾帼,始见才吞亦气吞。 -
19.《诸葛丞相庙(《蜀志》一作武侯祠)》 唐·武少仪
执简焚香入庙门,武侯神象俨如存。
因机定蜀延衰汉,以计连吴振弱孙。
欲尽智能倾僭盗,善持忠节转庸昏。
宣王请战贻巾帼,始见才吞亦气吞。 -
20.《赠送前刘五经映三十四韵》 唐·李商隐
建国宜师古,兴邦属上庠。
从来以儒戏,安得振朝纲。
叔世何多难,兹基遂已亡。
泣麟犹委吏,歌凤更佯狂。