-
401.《书楼考甫梅花百咏因徐直孺寄考甫》 宋·方岳
以诗鸣者累百辈,谁与梅花可相配。
只传冰影月香诗,直到如今美无对。
疏篱把住横斜枝,了不肯受春风知。
自非冰肠雪洗髓,向渠正尔难为辞。 -
402.《留墓松》 宋·卫宗武
青青冢上木,夭矫摩太虚。
日夜之所息,雨露这所濡。
其来至高曾,溪啻五世储。
伟哉廊庙材,而受斤斧屠。 -
403.《代天宁寺僧可举赠梓人善斲歌》 宋·陈著
四明山南郁嵯峨,异气上与青天摩。
人豪挟秀布山下,余为巧匠擅一窝。
颀然而长独出者,此中巧处得最多。
谁知造物亦有意,要为公输世其科。 -
404.《送儿深赴婺之月泉山长》 宋·陈著
来汝深,吾语汝,汝今此行五百里。
吾岂不欲汝在傍,朝夕告教从容里。 -
405.《深出赘归省再往妇氏家》 宋·陈著
父子恩爱重,人生别离苦。
惟汝善事我,我亦深爱汝。
我年今七十,又有多病母。
出赘非汝心,事有难直取。 -
406.《送道士十二侄归金观》 宋·陈著
世道日以漓,人事日以非。
吾宗昔昌繁,儒冠森巍巍。
时节相会聚,燕笑芳菲菲。
迩来岁复岁,存者星晨稀。 -
407.《喜弟观得孙弥月数句识之》 宋·陈著
我昔四十七,正室熊始抱。
命蹇坐迟晚,不及含饴笑。
今汝绝胜我,较我一年早。
手抚宗嫡孙,况有眉寿老。 -
408.《送儿沆赴昌国学录》 宋·陈著
来汝沆,吾语汝。
蓬莱乡,仙者寓,汝行岂为求仙故。
宝陀山, -
409.《侄阿钟觅字与诗》 宋·姚勉
阿钟五岁已大奇,从我觅字与觅诗。
栗梨不爱爱纸笔,此意岂是寻常儿。
吟诗写字非难事,字画是心诗是志。
器量充周志气宏,劲笔雄辞皆极致。 -
410.《精卫》 宋·胡仲弓
子房铸铁报韩仇,智者反豪合资误。
倾秦岂在博浪沙,继世自闻嬴业仆。
吁嗟精卫亦偿冤,一旦奋飞身不顾。
衔石填海抑何愚,岂在朝朝与暮暮。
精卫精卫汝不知,沧海终有陵谷时。 -
411.《用后村韵送陈先辈》 宋·胡仲弓
休将心事问西邻,原宪长贫岂是贫。
黄叶落边迷去路,白云飞处倍思亲。
世间那得埋金者,原上空惭负土人。
苦语只堪吾与汝,倚庐抱恨此情均。 -
412.《南乡子·暑室困蒸炊》 元·许有壬
暑室困蒸炊。
呼鹤前来听咏诗。
鹤告不餐空碌碌,随鸡。
诸仆无恩但有威。
云海夙相期。
忍使清斋十二时。
主者不才今遣汝,调饥。
骑去扬州 -
413.《南乡子·暑室困蒸炊》 元·许有壬
暑室困蒸炊。
呼鹤前来听咏诗。
鹤告不餐空碌碌,随鸡。
诸仆无恩但有威。
云海夙相期。
忍使清斋十二时。
主者不才今遣汝,调饥。
骑去扬州 -
414.《摸鱼子 赋玉簪,用明初韵》 元·许有壬
笑人间衮*何物,此花良贵天与。
倚阑瘦立亭亭玉,刻画一生清苦。
人有语。
道不出蓝田,岂是真才具。 -
415.《摸鱼子 赋玉簪,用明初韵》 元·许有壬
笑人间衮*何物,此花良贵天与。
倚阑瘦立亭亭玉,刻画一生清苦。
人有语。
道不出蓝田,岂是真才具。 -
416.《摸鱼子 洹堂盆池红日莲开,予适卧病城居,》 元·许有壬
者方未已,喜而赋此笑当年柏台兰省,四时风景孤负。
归来幸得身无事,底又匆匆朝暮。
心口语。
是传癖诗*,常把芳辰误。 -
417.《摸鱼子 洹堂盆池红日莲开,予适卧病城居,》 元·许有壬
者方未已,喜而赋此笑当年柏台兰省,四时风景孤负。
归来幸得身无事,底又匆匆朝暮。
心口语。
是传癖诗*,常把芳辰误。 -
418.《六州歌头 次马明初韵书所见》 元·许有壬
轩昂仙侣,风度似吾侪。
凡鸟辈,虽累百,总与台。
敢偕偕。
何处风丝客,昧平昔,恣*突,形迹异,天壤隔,剧相排。 -
419.《南乡子 近闻事子有茂陵侧室之举,顺命故也》 元·王恽
行,不无自伤之意。
故首章托以自怨自责,忌嫉伤善略不见也。
然怨不已,则夫妇道乖,故释以人子之孝,嗣续为重。
鸣呼,商陵穆子之悲,卫庄姜伤已之叹,匪歌诗莫能宣其志,此乐府之所以作也。 -
420.《次韵王醇甫藏秃笔三首》 宋·项安世
黑头期汝作东亭,短发愁予对杜陵。
髠者此时今守积,颖乎平日尔诚能。
屡题秀句文如凤,几注仙经细似蝇。
可是诗人偏爱惜,诗人双鬓渐成僧。