-
1.《晓发武阳馆即事书情》 唐·权德舆
清晨策羸车,嘲唽闻村鸡。
行将骑吏亲,日与情爱暌。
东风变林樾,南亩事耕犁。
青菰冒白水,方塘接广畦。 -
2.《想东游五十韵》 唐·白居易
海内时无事,江南岁有秋。
生民皆乐业,地主尽贤侯。
郊静销戎马,城高逼斗牛。
平河七百里,沃壤二三州。 -
3.《想东游五十韵》 唐·白居易
海内时无事,江南岁有秋。
生民皆乐业,地主尽贤侯。
郊静销戎马,城高逼斗牛。
平河七百里,沃壤二三州。 -
4.《鹦鹉赋》 两汉·祢衡
时黄祖太子射,宾客大会。
有献鹦鹉者,举酒于衡前曰:“祢处士,今日无用娱宾,窃以此鸟自远而至,明彗聪善,羽族之可贵,愿先生为之赋,使四座咸共荣观,不亦可乎?”衡因为赋,笔不停缀,文不加点。
其辞曰:惟西域之灵鸟兮,挺自然之奇姿。
体金精之妙质兮,合火德之明辉。 -
5.《劝农十首》 宋·熊克
低田傍海仰依山,雨即横流旱即乾。
时决时潴能自力,转成沃壤不为难。 -
6.《河浑浑(并序)》 明·黄哲
河浑浑,发昆仑。
度沙碛,经中原,喷薄砥柱排龙门,环嵩绝华熊虎奔。
君不闻汉家博望初寻源,扬旌远涉西塞垣。
穷探幽讨事奇绝,云是天津银潢之所接。 -
7.《地黄》 宋·苏轼
地黄饲老马,可使光鉴人。
吾闻乐天语,喻马施之身。
我衰正伏枥,垂耳气不振。
移栽附沃壤,蕃茂争新春。 -
8.《地黄》 宋·苏轼
地黄饷老马,可使光监人。
吾闻乐天语,喻马施之身。
我衰正伏枥,垂耳气不振。
移栽附沃壤,蕃茂争新春。 -
9.《安昌侯》 宋·晏殊
莲勺移家近七迁,鲁儒章句世相传。
关中沃壤通泾渭,堂上繁声逐管弦。
身服儒衣同繁义,日将卮酒对彭宣。
高坟丈五阳陵外,千古朱云气凛然。 -
10.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
我昔闻关中,水深土平旷;泾渭贯其间,沃壤谁与抗?桑麻郁千里,黍林高一丈;潼华临黄河,古出名将相。
沦陷七十年,北首增惨怆。
犹期垂老眼,一睹天下壮! -
11.《野炊白沙沙上》 宋·杨万里
半日山行底路涂,欲炊无店籴无珠。
旋将白石支燃鼎,却展青油当野庐。
一望平田皆沃壤,只生枯苇与寒芦。
风餐露宿何亏我,玉馔琼楼合属渠。 -
12.《送张圣民学士知登州》 宋·梅尧臣
慕君才行美,风义亦倜傥。
在远恨未逢,既近不屡往。
非以近为轻,恃易遂成曩。
倏为东牟守,别我驻征鞅。 -
13.《丘君双荐前尹古田三年有遗爱邑人以为可继阳》 宋·刘克庄
五言徽外弹声古,一点眉间喜色浓。
去莠莆田成沃壤,种花寒地亦春风。
民怀惠爱祠乡祀,上奋英明即墨封。
不比寻常折杨柳,君侯髦士我衰翁。 -
14.《初到绩溪视事三日出城南谒二祠游石照偶成四》 宋·苏辙
石门南出众山巅,沃壤清溪自一川。
老令旧谙田事乐,春耕正及雨晴天。
可怜鞭挞终无补,早向丛祠乞有年。
归告仇梅省文字,麦苗含穗欲蚕眠。 -
15.《立春前密雪应祈呈范内翰》 宋·李新
六出飞霙岁或愆,喜观琼砾晓滂然。
水官休隶一时惨,木帝已夸群物妍。
斗换石田皆沃壤,暗催云稼入丰年。
吾君诚祷通旻昊,愿听氓谣被管弦。 -
16.《宋隐君挽词》 宋·李新
贵口轻翾意自融,鸣柯芥羽逐春风。
猗欤宋氏青云器,师我缁川白发翁。
沃壤可彰千载义,旧窗空负一生功。
新阡无用栽凡木,待看奇才长碧桐。 -
17.《悼六兄宗鲁》 宋·郑刚中
王粲全身不偶然,意分所享尚绵绵。
谁知庆吊在反掌,到底死生难问天。
万顷良田空沃壤,九原幽恨独新阡。
阶庭富有诸郎外,所喜东床两婿贤。 -
18.《催觉际殖芥》 宋·郑清之
淡交耐久最宜蔬,风味清严莫芥如。
沃壤深畦须蚤许,雪中满拟饫冰葅。 -
19.《淮西幕自皂口入颍道间作》 宋·李曾伯
竟日百余里,相逢三数家。
平岗尽茅苇,沃壤旧桑蔴。
短树巢归燕,荒城宿乱鸦。
兴亡谁与问,马首夕阳斜。 -
20.《除夜用前韵》 宋·陈傅良
又添犬马齿,常恐牛羊夕。
牙无数株牢,鬓已太半白。
六朝贵人家,珊瑚高数尺。
复有陵巴豪,沃壤动连陌。