-
161.《寄剡县主簿》 唐·罗隐
金庭养真地,珠篆会稽官。
境胜堪长往,时危喜暂安。
洞连沧海阔,山拥赤城寒。
他日抛尘土,因君拟炼丹。 -
162.《吊方干处士二首》 唐·唐彦谦
不谓高名下,终全玉雪身。
交犹及前辈,语不似今人。
别号行鸣雁,遗编感获麟。
敛衣应自定,只著古衣巾。 -
163.《吊方干处士二首》 唐·唐彦谦
不谓高名下,终全玉雪身。
交犹及前辈,语不似今人。
别号行鸣雁,遗编感获麟。
敛衣应自定,只著古衣巾。 -
164.《送新罗客归》 唐·许彬
君家沧海外,一别见何因。
风土难知教,程途自致贫。
浸天波色晚,横吹鸟行春。
明发千樯下,应为更远人。 -
165.《与友人同怀江南别业》 唐·崔涂
因君话故国,此夕倍依依。
旧业临秋水,何人在钓矶。
浮名如纵得,沧海亦终归。
却是风尘里,如何便息机。 -
166.《贾客》 唐·黄滔
大舟有深利,沧海无浅波。
利深波也深,君意竟如何。
鲸鲵齿上路,何如少经过。 -
167.《依韵赠严司直》 唐·徐夤
曾转双蓬到玉京,宣尼恩奏乐卿名。
歌残白石扣牛角,赋换黄金爱马卿。
沧海二隅身渐老,太行千叠路难行。
夫君才大官何小,堪恨人间事不平。 -
168.《依韵赠严司直》 唐·徐夤
曾转双蓬到玉京,宣尼恩奏乐卿名。
歌残白石扣牛角,赋换黄金爱马卿。
沧海二隅身渐老,太行千叠路难行。
夫君才大官何小,堪恨人间事不平。 -
169.《古意》 唐·戴休珽
穷秋朔风起,沧海愁阴涨。
虏骑掠河南,汉兵屯灞上。
羽书惊沙漠,刁斗喧亭障。
关塞何苍茫,遥烽递相望。 -
170.《丹阳浦送客之海上》 唐·法振
不到终南向几秋,移居更欲近沧洲。
风吹雨色连村暗,潮拥菱花出岸浮。
漠漠望中春自艳,寥寥泊处夜堪愁。
如君岂得空高枕,只益天书遣远求。 -
171.《酬邢端公济春日苏台有呈袁州李使君…辛阳王三侍御》 唐·皎然
大贤当佐世,尧时难退身。
如何丹霄侣,却在沧江滨。
柳色变又遍,莺声闻亦频。
赖逢宜春守,共赏南湖春。 -
172.《和王季文题九华山》 唐·神颖
众岳雄分野,九华镇南朝。
彩笔凝空远,崔嵬寄青霄。
龙潭古仙府,灵药今不凋。
莹为沧海镜,烟霞作荒标。 -
173.《浣溪沙》 宋·王之道
冻卧袁安已复苏。
闭门那患出无车。
似渠人物到今无。
可笑昆山夸片玉,须怜沧海叹遗珠。
时来应许捋君须。 -
174.《临江仙》 宋·范成大
功行三千宜五福,长生何假金丹。
从教沧海又成田。
琼枝春不老,壁月夜长妍。
上界从来官府满,何妨游戏人间。
年年强健到樽前。
莫辞杯潋滟,君是酒中仙。 -
175.《酹江月》 宋·葛长庚
当初误触,紫微君、谪下神霄玉府。
醉后骑龙吹铁笛,酒醒不知何处。
绛阙寥寥,红尘扰扰,老泪滂如雨。
人间天上,桑田沧海如许。 -
176.《括水调歌》 宋·林正大
庐山几千仞,屹立并长江。
杨澜左里,洪涛巨浪日春撞。
风止雪消冰净,相与泊舟登岸,攀磴望空谾。
岩壑响松桧,巨石激流淙。 -
177.《读范桐庐述严先生祠堂碑》 宋·梅尧臣
二蛇志不同,相得榛莽里。
一蛇化为龙,一蛇化为雉。
龙飞上高衢,雉飞入深水。
为蜃自得宜,潜游沧海涘。 -
178.《离思五首》 唐·元稹
自爱残妆晓镜中,环钗谩篸绿丝丛。
须臾日射燕脂颊,一朵红苏旋欲融。
山泉散漫绕阶流,万树桃花映小楼。
闲读道书慵未起,水晶帘下看梳头。 -
179.《吊鉴湖秋女士》 近代·柳亚子
饮刃匆匆别鉴湖,秋风秋雨血模糊。
填平沧海怜精卫,啼断空山泣鹧鸪。
马革裹尸原不负,蛾眉短命竟如何!
凭君莫把沉冤说,十日扬州抵得无? -
180.《答陈公美四首》 宋·苏洵
公孙昔放逐,牧羊沧海滨。
勉强听乡里,垂老西游秦。
自顾未为壮,徒为久辛勤。
君子岂必隐,孔孟皆旅人。