-
1.《望海潮(浮远堂)》 宋·史隽之
危岑孤秀,飞轩爽豁,空江泱漭黄流。
吴札故邱,春申旧国,西风吹换清秋。
沧海浪初收。
共登高临眺,尊俎绸缪。 -
2.《梦游沧海歌》 元·杨维桢
东海之东去国十万里,其洲名沧洲。
地方五百里,上有琼涛玉浪出没九岫如罗浮。
风光长如二三月,琪花玉树不识人间秋。
人鸟戏天鹿,昆吾鸣天球。 -
3.《梦游沧海歌》 元·杨维桢
东海之东,去国十万里,其洲名沧洲。
地方五百里,上有琼涛玉浪,出没九岫如罗浮。
风光长如二三月,琪花玉树不识人间秋。
人鸟戏天鹿,昆吾鸣天球。 -
4.《春日望海》 唐·李世民
披襟眺沧海,凭轼玩春芳。
积流横地纪,疏派引天潢。
仙气凝三岭,和风扇八荒。
拂潮云布色,穿浪日舒光。 -
5.《送王巡检之定海》 宋·梅尧臣
休淬鸊鹈剑,休调鹊血弓。
平时自壮大,何所立战功。
得兵不满百,防寇沧海东。
驾船如飞鹘,出入巨浪中。
苟能勇於此,遇敌无废忠。 -
6.《送刘郎中牧杭州》 唐·薛逢
一州横制浙江湾,台榭参差积翠间。
楼下潮回沧海浪,枕边云起剡溪山。
吴江水色连堤阔,越俗舂声隔岸还。
圣代牧人无远近,好将能事济清闲。 -
7.《伤时(一作郑遨诗)》 唐·杜光庭
帆力劈开沧海浪,马蹄踏破乱山青。
浮名浮利过于酒,醉得人心死不醒。 -
8.《偶题(前首一作杜光庭诗)》 唐·郑遨
似鹤如云一个身,不忧家国不忧贫。
拟将枕上日高睡,卖与世间荣贵人。
帆力劈开沧海浪,马蹄踏破乱山青。
浮名浮利浓于酒,醉得人心死不醒。 -
9.《桃花》 宋·李流谦
自然穠脸与深唇,一味繁红也绝伦。
沧海浪传千岁种,武陵庆有四时春。
去年崔护诗仍在,前度刘郎意独亲。
亦要清樽相料理,可能但倚笔如神。 -
10.《缘识》 宋·宋太宗
溟溟沧海浪涛深,雾蔽山峦不易寻。
紫盖洞庭人驾鹤,虹霓城郭道为林。
幽玄相去何多少,巧拙无由智存慧侵。
尽是同缘相引接,从容语话八仙心。 -
11.《逍遥咏》 宋·宋太宗
溟溟沧海浪涛深,雾蔽山峦不易寻。
紫盖洞庭人驾鹤,虹霓城郭道为林。
幽玄相去何多少,巧拙无由智慧侵。
尽是同缘相引接,从容语话八仙心。 -
12.《行路难三首》 唐·李白
金樽清酒斗十千,玉盘珍羞直万钱。
停杯投箸不能食,拔剑四顾心茫然。
欲渡黄河冰塞川,将登太行雪满山。
闲来垂钓碧溪上,忽复乘舟梦日边。 -
13.《沧浪亭记》 明·归有光
浮图文瑛居大云庵,环水,即苏子美沧浪亭之地也。
亟求余作《沧浪亭记》,曰:“昔子美之记,记亭之胜也。
请子记吾所以为亭者。
”余曰:昔吴越有国时,广陵王镇吴中,治南园于子城之西南;其外戚孙承祐,亦治园于其偏。 -
14.《行路难·其一》 唐·李白
金樽清酒斗十千,玉盘珍羞直万钱。
(羞 通:馐;直 通:值)
停杯投箸不能食,拔剑四顾心茫然。
欲渡黄河冰塞川,将登太行雪满山。 -
15.《经下邳圯桥怀张子房》 唐·李白
子房未虎啸,破产不为家。
沧海得壮士,椎秦博浪沙。
报韩虽不成,天地皆振动。
潜匿游下邳,岂曰非智勇?
我来圯桥上,怀古钦英风。
唯见碧流水,曾无黄石公。
叹息此人去,萧条徐泗空。 -
16.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
17.《春江花月夜词》 唐·温庭筠
玉树歌阑海云黑,花庭忽作青芜国。
秦淮有水水无情,还向金陵漾春色。
杨家二世安九重,不御华芝嫌六龙。
百幅锦帆风力满,连天展尽金芙蓉。 -
18.《计友载酒沧江海棠下公许以上寿亲庭不克与胜》 宋·程公许
杜陵老翁身转蓬,浣花溪头诗更工。
向来隐语最沉著,锦宫化里看晓红。
想当绕树经营时,吟思拍拍春醅农。
重跗叠萼今胜昔,五百年远谁为容。 -
19.《半生行》 明·郑琰
刺促复刺促,哀歌不成曲。
试听征人歌一声,切切乌乌泪相续。
吾祖卜地三山麓,世业繁华称鼎族。
七叶盛文儒,八代承章服。 -
20.《送淡公》 唐·孟郊
燕本冰雪骨,越淡莲花风。
五言双宝刀,联响高飞鸿。
翰苑钱舍人,诗韵铿雷公。
识本未识淡,仰咏嗟无穷。