-
201.《谢宣赐御草书急就章并朱邸旧集歌》 宋·王禹偁
臣闻伏羲画卦朴且淳,苍颉迼字初有文。
大篆小篆八分体,楷隶章草何纷纭。
因兹八法各有要,遂使六艺区以分。
其中最难惟草圣,玄妙功夫自天性。 -
202.《中条山》 宋·王禹偁
崛起巨河边,奔腾欲上天。
远临沧海尽,高与太行连。
大块横为脊,它山立似拳。
土膏经舜耒,石险任秦鞭。 -
203.《又和喜雨四首》 宋·刘克庄
茅檐卧听雨声寒,晨起油云遍海山。
州牧忧勤真可记,田家苦乐最相关。
亲祈閟宇神其吐,谁道灵湫鬼所寰。
但愿时平鱼稻熟,结茅青壁舣沧湾。 -
204.《长歌行》 宋·白玉蟾
厥初由阀阅,吾志在林泉。
为舜不无地,睎颜尽有天。
鱼虫犹可佛,鸡犬皆登仙。
顾我非六六,荷天良拳拳。 -
205.《觉非居士东菴甚奇观玉蟾曾游其间醉吟一篇》 宋·白玉蟾
一瓯之闽古无诸,山奇水透真画图。
霍童山在闽之隅,天下第一神仙都。
神仙渺茫不可见,桑田沧海几迁变。
三山崒嵂青至今,堪嗟山下人如燕。 -
206.《偶书二首》 宋·白玉蟾
绛阙清都何时到,沧海桑田谁与怜。
三十六天归路稳,撚花对酒一凝然。 -
207.《题仙槎寄呈王待制》 宋·白玉蟾
道人身世已盟鸥,便好乘云御气休。
何足风波吾一点,盍思舟楫彼迷流。
从教水击三千里,别是烟飘十二楼。
松以碧涛成夜吼,山为翠浪接空浮。 -
208.《大道歌》 宋·白玉蟾
乌飞金,兔走玉,三界一粒粟。
山河大地几年尘,阴阳颠倒入玄谷。 -
209.《次韵子瞻和渊明拟古九首》 宋·苏辙
鉏田种紫芝,有根未堪采。
逡巡岁月度,太息毛发改。
晨朝玉露下,滴沥投沧海。
须牙忽长茂,枝叶行可待。
夜烧沉水香,持戒勿中悔。 -
210.《登南城有感示文务光王遹秀才》 宋·苏辙
幽忧随秋至,秋去忧未已。
南城试登望,百草枯且死。
落叶投人怀,惊鸿四面起,所思不可见,欲往将安至。
斯人定谁识,顾有二三子。 -
211.《子瞻惠双刀》 宋·苏辙
彭城一双刀,黄金错刀镮。
脊如双引绳,色如青琅玕。
开匣飞电落,入手清霜寒。
引之置膝上,凛然愁肺肝。 -
212.《郭祥正国博醉吟庵》 宋·苏辙
姑熟溪头醉吟客,归作茅庵劣容席。
团团鹄卵中自明,窗前月出夜更清。
醉吟自作溪上语,不学拥鼻雒阳生。
诗成付与坐中读,知有清溪可终日。 -
213.《寒食前三日携家至丁山》 宋·韩元吉
春事已过半,豫怀风雨忧。
苦无亲朋乐,自携儿女游。
丁山峙城南,老稚载一舟。
狭径登诘曲,轩窗居上头。 -
214.《出郭诗呈张守》 宋·刘子翚
出郭篮舆载酒随,林边萧寺趁幽期。
云依石度遥看久,路绕田分欲去疑。
落日悲风沧海外,黄化翠竹晚秋时。
凭诗一写登临胜,为报壶山太守知。 -
215.《夷山醉歌》 宋·汪元量
呜呼再歌兮花满台,好月为我光徘徊。
人生在世不满百,纷华过眼皆成灰。
夷山青青汴水绿,西北高楼咽丝竹。
美人十指纤如玉,为我行觞歌一曲。 -
216.《寄方立义方曾在诗》 宋·朱翌
西南一柱力擎天,笞凤鞭鸾下散仙。
不愤狸狐成窟穴,亦知沧海变桑田。
梦归丁令鹤飞去,念旧徐公榻尚悬。
我是乡人君是客,兴言及此泪如溅。 -
217.《小游仙二十首》 元·杨维桢
元君赐觐素华台,酒饮龙胎五色醅。
醉啖蟠桃三百颗,手怀遗核大如杯。
女郎双双白玉床,对博宛在橘中央。
青城不取态盈袜,闲赌萧家双凤凰。 -
218.《泾县东宋二编修长歌》 明·刘基
浙东行人过江左,正值蕤宾之管吹轻葭。
阴气黯黕天地闭,仰面不见扶桑鸦。
谷风哀鸣灌木应,雨脚四垂如乱麻。
崩湍涌溜汩奔会,平地碾啮作臼洼。 -
219.《北上感怀》 明·刘基
倦鸟思一枝,枥马志千里。
营营劳生心,出入靡定止。
伊余朽钝材,懒拙更无比。
才疏乏世用,嗜僻惟书史。 -
220.《渡江遣怀》 明·刘基
东风吹沧江,白日照花柳。
山川半显晦,积雨晴未久。
青阳好气候,群物竞苞剖。
农夫荷锄犁,各自登陇亩。