-
1.《幽愤诗》 两汉·嵇康
嗟余薄祜。
少遭不造。
哀茕靡识。
越在襁緥。 -
2.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
3.《登楼赋》 两汉·王粲
登兹楼以四望兮,聊暇日以销忧。
览斯宇之所处兮,实显敞而寡仇。
挟清漳之通浦兮, 倚曲沮之长洲。
背坟衍之广陆兮,临皋隰之沃流。 -
4.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
5.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
6.《贾谊论》 宋·苏轼
非才之难,所以自用者实难。
惜乎!贾生,王者之佐,而不能自用其才也。
夫君子之所取者远,则必有所待;所就者大,则必有所忍。
古之贤人,皆负可致之才,而卒不能行其万一者,未必皆其时君之罪,或者其自取也。 -
7.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
8.《毛希元隐居庐山卧龙瀑》 宋·叶述
毛子骂吴曦,蜀山渺孤愤。
五老急扣聘,延留如大宾。
龙分自眠地,惠帐饶珠蠙。
岩花开恨晚,谷鸟鸣先春。 -
9.《广倅萧大夫借前韵见赠,复和答之,二首》 宋·苏轼
心闲诗自放,笔老语翻疏。
赠我皆强韵,知君得异书。
滔滔沮叟是,绰绰孟生余。
一笑沧溟侧,应无愤可摅。 -
10.《广倅萧大夫借前韵见赠复和答之》 宋·苏轼
生还粗胜虞,早退不如疏。
垂死初闻道,平生误信书。
风涛惊夜半,疾病送灾余。
赖有萧夫子,幽怀得少摅。 -
11.《壬午》 宋·文天祥
忆昔三月朔,岁在火鼠乡。
朝登迎銮镇,夜宿清边堂。
于时坌飙雾,阳精暗无芒。
胡羯犯彤宫,犬戎升御床。 -
12.《毛希元隐居庐山卧龙瀑》 宋·叶适
毛子骂吴曦,蜀山眇孤坟。
五老急招聘,延留如大宾。
龙分自眠地,蕙帐饶珠蠙。
岩花开恨晚,谷鸟鸣行詹。 -
13.《宗忠简留守司二劄家书吾友三帖赞》 宋·岳珂
人心大义,不作不奋。
楚汉之间,较者尺寸。
翼翼京邑,九圣所都。
时方多艰,天下之枢。