-
1.《春暮思平泉杂咏二十首·西岭望鸣皋山》 唐·李德裕
高秋对凉野,四望何萧瑟。
远见鸣皋山,青峰原上出。
晨兴采薇蕨,向暮归蓬荜。
讵假数挥金,餐和养馀日。 -
2.《题鹤鸣泉》 唐·曹松
仙鹤曾鸣处,泉兼半井苔。
直峰抛影入,片月泻光来。
潋滟侵颜冷,深沉慰眼开。
何因值舟顶,满汲石瓶回。 -
3.《题鹤鸣泉八韵》 唐·齐己
嘹唳遗踪去,澄明物掩难。
喷开山面碧,飞落寺门寒。
汲引随瓶满,分流逐处安。
幽虫乘叶过,渴狖拥条看。 -
4.《鸣弦泉》 清·释音可
石上悬琴琴醉寒,五更三点是谁弹?清音流出相思泪,月照风吹竟不干。
-
5.《鸣玉泉》 宋·陆九韶
朅来坐幽亭,恍在昆山曲。
清越声盈耳,群工琢良玉。
又疑跻金阙,仙班佩相属。
圆环碎琼琚,登降互击触。
洒然襟袍爽,无处著利欲。
不贪以为宝,对此景高躅。 -
6.《《鸣泉思》,思君子也·君子抱道且殆,而时》 宋·苏轼
鸣泉鸣泉,经云而潺湲。
拔为毛骨者修竹,蒸为云气者霏烟。
山夔莫能隐其怪,野翟讵敢藏其奸。
茅庐肃肃,昔有人焉。 -
7.《留题滻川姚氏鸣琴泉》 宋·魏野
琴里休夸石上泉,争如此处听潺湲。
爱于琴里无他意,落砌声声是自然。 -
8.《和张亨泉宴鹿鸣》 宋·吴泳
平生湖海独元龙,门作丹梯倚太空。
还我蛾眉千顷月,借渠羊角一帆风。
文随脚迹机难活,学到源头理自通。
何代不生田表圣,诸君切在敏前功。 -
9.《鸣琴泉》 宋·李廌
昔闻流水操,想见流水音。
况复山泉声,声自如鸣琴。
可笑山中人,强作碧沼深。
暗流不复鸣,遗声杳莫寻。 -
10.《飞泉漱鸣玉诗》 宋·楼钥
翠巘幽深处,飞泉触石鸣。
跳珠不胜乱,漱玉有余清。
水落千寻险,风传万壑声。
玲珑铿璧韵,激溅破琼英。
汉水思遗佩,沧浪想濯缨。
何须韩吏部,联句赋琮琤。