-
1.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
2.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
3.《周玄初祈晴诗》 明·孙蕡
江南仙山天下无,峰峦屹立龙虎都。
赤城嵯峨敞灵区,中天秀色光盘纡。
紫极曲密交绮疏,郁萧弥罗玉渠渠。
宸严中高天帝居,璇题丹篆双蛟扶。 -
4.《和微之春日投简阳明洞天五十韵》 唐·白居易
青阳行已半,白日坐将徂。
越国强仍大,稽城高且孤。
利饶盐煮海,名胜水澄湖。
牛斗天垂象,台明地展图。 -
5.《绿头鸭 湖上遇雪,再用前韵》 元·张可久
胜花时。
临风渺予思。
厌春妍、红娇绿姹,铅花只恁轻施。
湿模糊、难描树影,白**、尽改松姿。 -
6.《顺治归山诗》 清·爱新觉罗·福临
天下从林饭似山,钵盂到处任君餐。
黄金白玉非为贵,惟有袈裟披肩难。
朕为大地山河主,忧国忧民事转烦。
百年三万六千日,不及僧家半日闲。 -
7.《**香》 宋·无名氏
自小孤云,身外无萦系。
披一片,搭一片,逍遥快活计。
破葫瓢,腰间挂,别无行李。
是人笑我没操持。 -
8.《夏珪风雪归庄图》 明·高启
江云粘波晚模糊,青山忽失如亡逋。
乾坤莹净冰作壶,春意散入千林枯。
野桥古渡行人无,清响瑟索鸣残芦。
江天万里一老夫,短蓑如蚁舟如凫。 -
9.《自江下徒步至庙山》 宋·赵蕃
雪岭糢糊未消,云林烂漫合仍飘。
一儿跨{特寺换孛}饮田水,几担束梅同负樵。
泥滓无嗟庙山路,魂栖正避浙江潮。
污人更尔缁尘远,满眼何无诗思饶。 -
10.《徐用和侍御所藏云山图歌》 明·李东阳
何人醉写云山图,浮云澒洞山模糊。
空明射地日漏影,稍觉树林开扶疏。
平原苍莽不知处,忽有细路通榛芜。
茅堂枕山半阁水,卷幔正对前峰孤。