-
1.《伤仲永》 宋·王安石
金溪民方仲永,世隶耕。
仲永生五年,未尝识书具,忽啼求之。
父异焉,借旁近与之,即书诗四句,并自为其名。
其诗以养父母、收族为意,传一乡秀才观之。 -
2.《还杨遂蜀中集》 宋·王禹偁
上玄茫昧胡为乎,施设吾道生吾徒。
否多泰少是天意,生有述作死不虚。
圣人忧患方演易,贤者穷愁始著书。
尽令富贵陷逸乐,蠢蠢戢戢如鸡猪。 -
3.《依韵和子充杂言》 宋·晁补之
君不见东方朔,避世金马门,侏儒倡郭同陆沉。
滑稽突梯意已深,不如孙登闭口逃苏门。 -
4.《再和浣花韵呈李彭州李参政》 宋·魏了翁
冁然一开口,天也非人谋。
江山自旧管,风景仍新收。
一门令兄弟,而我从之游。
卫玠珠玉侧,李譍神仙舟。 -
5.《跋罗商卿守黑铭》 宋·项安世
大江从西来,傲岸有矜色。
日与峡争雄,百战无虚刻。
行逢天阔处,漭沆四无壁。
始知向来事,何啻蜗两国。 -
6.《虞美人》 宋·向子諲
兼示开元栖隐二老
银山堆里庐山对。
舟子愁如醉。
笑看五老了无忧。
大觉胸中云梦、气横秋。
若人到得归元处。
空一齐销去。
直须闻见泯然收。
始知大江东注、不会流。 -
7.《同持国宿寺太学官舍》 宋·江休复
翳翳云月薄,冷冷雪风清。
学省夜岑寂,天街断人行。
广庭层阁险,寻廓步馀明。
松篠递遥响,如闻弦诵声。 -
8.《题关云长庙》 宋·胡寅
西方有幻师,以利行幻术。
利他乃甘言,自利则其实。
曾微证形象,雇喜论恍惚。
可怜亿兆人,明智百无一。 -
9.《春晚二首》 宋·苏泂
佳花有重秀,幽兰徒自芳。
姝媛被奇服,丝竹罗中堂。
主人惜残春,清夜未渠央。
客子抱贞节,泯然独升床。 -
10.《赠苦行僧》 宋·释文珦
泯然诸念尽,木食貌常羸。
林下身虽老,人间事不知。
持经被艾衲,礼像爇枫脂。
不是忘形者,终难学尔为。 -
11.《偈颂七十二首》 宋·释祖钦
本无位次,不涉安排。
泯然自尽,一种平怀。 -
12.《偈颂七十二首》 宋·释祖钦
一种平怀,泯然自尽。
明闇情忘,事理平等。 -
13.《初九日夜月下闻蛙此物得水悦乐故鸣心事与农》 宋·舒岳祥
平田展明湖,密林含宿雾。
整冠对明月,天眼实汝顾。
那敢醉謼号,袒跣纵箕踞。
清心听鸣蛙,胜与俗子语。 -
14.《题婺源胡氏翛然堂》 宋·强至
歙山碧参差,歙水绿演漾。
之子山水间,筑室傲天壤。
山空鸟飞鸣,水净鱼下上。
观鱼悟至乐,听鸟悦幽响。 -
15.《题画山水障》 唐·张九龄
心累犹不尽,果为物外牵。
偶因耳目好,复假丹青妍。
尝抱野间意,而迫区中缘。
尘事固已矣,秉意终不迁。 -
16.《赠皇甫侍御赴都八首》 唐·元希声
东南之美,生于会稽。
牛斗之气,蓄于昆溪。
有瑶者玉,连城是齐。
有威者凤,非梧不栖。 -
17.《七月一日题终明府水楼二首》 唐·杜甫
高栋曾轩已自凉,秋风此日洒衣裳。
翛然欲下阴山雪,不去非无汉署香。
绝辟过云开锦绣,疏松夹水奏笙簧。 -
18.《秋怀诗十一首》 唐·韩愈
窗前两好树,众叶光薿薿.秋风一拂披,策策鸣不已。
微灯照空床,夜半偏入耳。
愁忧无端来,感叹成坐起。
天明视颜色,与故不相似。 -
19.《双鸟诗》 唐·韩愈
双鸟海外来,飞飞到中州。
一鸟落城市,一鸟集岩幽。
不得相伴鸣,尔来三千秋。
两鸟各闭口,万象衔口头。 -
20.《双鸟诗》 唐·韩愈
双鸟海外来,飞飞到中州。
一鸟落城市,一鸟集岩幽。
不得相伴鸣,尔来三千秋。
两鸟各闭口,万象衔口头。