-
1.《洗心吟》 宋·邵雍
人多求洗身,殊不求洗心。
洗身去尘垢,洗心去邪淫。
尘垢用水洗,邪淫非能淋。
必欲去心垢,须弹无弦琴。 -
2.《洪园洗心堂饮中偶成》 宋·洪咨夔
官事何时了,抽身朱墨丛。
未霜乌桕赤,得日紫薇红。
山势西南缺,湖光左右通。
引将丝竹却,洗耳听松风。 -
3.《洗心》 唐·司马退之
不践名利道,始觉尘土腥。
不味稻粱食,始觉精神清。
罗浮奔走外,日月无短明。
山瘦松亦劲,鹤老飞更轻。 -
4.《洗心堂》 宋·曹翊
清光秀发水云乡,不见骚人意未降。
风压柳梢低酒舍,月移松影上僧窗。
山泉涨起潮三尺,野老钓归鱼一双。
更待练光斜趁日,坐看金斗熨秋江。 -
5.《题君山洗心堂》 宋·释仲殊
朝随初日上烟沙,极望淮南不见涯。
今日江东寒食节,李閒桃李自开花。 -
6.《题杨中正供奉洗心堂》 宋·司马光
阀阅盛山西,朱门扬戟衣。
雅知名教乐,深笑宴游非。
一室琴书隘,三年园圃稀。
民时论事业,肯复让轻肥。 -
7.《郡圃洗心亭宴坐对春物因书所见》 宋·宋庠
尽画山楹坐,居然外物身。
野葵能向日,怖鸽解投人。
万萼融朱蠟,平芜识绀茵。
须知无事处,堪养不才臣。 -
8.《清心镜 戒掉粉洗面》 元·马钰
出家儿,贪美膳。
不顾抛撒,掉粉洗面。
吃素签、包子假鼋,甚道家体面。
美口腹,非长便。
粗茶淡饭,且填坑堑。
乐清贫、恬淡优游,别是