-
81.《熙宁壬子八月於洛阳妙觉寺考试举人及还道出》 宋·并叙
飞泉来无穷,发自嵩岭背。
奔驰两山间,偶与乱石会。
倾流势摧毁,泥土久崩溃。
坚姿未消释,嶻嶭俨相对。 -
82.《喜晴》 宋·曾几
求晴而得晴,老子不胜喜。
夜间屋瓦声,如疾痛在己。
通宵遂无寐,落势殊未已。
禾头卧沙泥,便恐欲生耳。 -
83.《崇法寺》 宋·韩缜
外闻云际山,中有古招提。
新秋喜远览,锐意穷攀跻。
出郭值微雨,凉风晓萋萋。
陂陀越大岭,沙路净无泥。 -
84.《清必轩》 宋·储泳
万竹中央住,清心自爱持。
不除伤砌笋,慵洗宿禽时。
重泥新雪壁,留待客题诗。 -
85.《上平西 泰和南征作 归潜志卷一》 元·刘昂
趸锋摇,螳臂振,旧盟寒。
恃洞庭、彭蠡狂澜。
天兵小试,百蹄一饮楚江干。
捷书飞上九重天。 -
86.《绿头鸭 湖上遇雪,再用前韵》 元·张可久
胜花时。
临风渺予思。
厌春妍、红娇绿姹,铅花只恁轻施。
湿模糊、难描树影,白**、尽改松姿。 -
87.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
88.《广阴亭诗》 宋·陈士徽
唐翁静者闭门饮水啜粥无知音,我能发尔一片冰清心。
巨风吹天振海浪如屋,此翁林中眠正熟。
中天渴乌吐火六合新开窑,此翁两鬓秋飕飕。
小儿烂羊瓜果尽青紫,此翁临水洗双耳。 -
89.《李才翁懒窝》 宋·林宪
鸮鸣夜沉沉,蛩语露泥泥。
飞云带月来,投我襟袖裹。
心自彻太虚,痱颣忽一洗。
世念偿尽消,万法亦聊尔。 -
90.《送程给事知越州》 宋·钱藻
越水浸天云脚乱,越山洗露秋骨巉。
山重水远地万顷,居者暇裕无毁谗。
朝家左顾倚藩扞,提兵开府为立监。
得吾耆老自青琐,命书临遣芝泥缄。 -
91.《颂古十三首》 宋·释德光
苦中乐,乐中苦,赵州这僧俱欠悟。
直饶彻根源,也是泥中洗土。 -
92.《偈颂十首》 宋·释德光
说佛说祖,泥中洗土。
谈妙谈玄,十万八千。
现成公案,已落言诠。
提起衲僧拄杖子,浑家送上渡头船。
灵隐全提向上机,不知谁是丈夫儿。
岭梅漏泄春消息,雪里横开三四枝。 -
93.《偈颂二十一首》 宋·释坚璧
仲冬严寒,一阳长至。
佛祖有机关,俱落第二义。
岂不见沩山寂子与香严,未免将泥土里洗。 -
94.《偈七首》 宋·释允韶
一五二五,机轮无阻。
南山起云,北山下雨。
有人却道锦上添花,有人又道泥中洗土。
有人又道离此二途,便见丹霄独步。
若总如斯论量,山僧未敢相许。 -
95.《和史经》 宋·孙邦
渊明遇佳趣,欲辩每忘言。
道安对胜士,高论矜弥天。
斯人已往不可得,悠悠俗驾徒争先。
梦尸梦秽了不悟,甯论掷足与裸颠。 -
96.《游虎丘岩偶题壁韵叶因分字联句》 宋·余子侯
一室函沧海,群公半列侯。
放怀追许谢,洗耳笑巢由。
花暖蜂相趁,泥香燕自求。
杖藜穷胜境,染笔记春游。 -
97.《周玄初祷雨诗》 宋·张经
昆仑之西东海东,中有一士巢云松。
朱颜黑发神所钟,服食雨露乘天风。
朝骑黄鹤天门穹,夜被紫霞栖崆峒。
人间有急岁有凶,裨补造化多其功。 -
98.《宫词》 明·朱权
钧天迭奏昆明池,桃花春暖鱼龙嬉。
残妆洗作胭脂水,流出宫墙污燕泥。 -
99.《皎皎吟》 宋·朱岩伯
皎皎天心月,影落寒潭水。
虽落寒潭水,照人千万里。
皎皎机上丝,忽落淤泥底。
一落淤泥底,河水不可洗。
愿君作明月,晴阴不妨缺。
莫作淤泥丝,客子徒伤悲。
人心皎皎莫自欺。 -
100.《送徐巢友还山》 明·葛一龙
吾庐在空山,户牖白云满。
有树常谡谡,余花亦纂纂。
城市不可居,昼夜一何短。
卖药挂驴背,行歌去人远。
日落深涧中,洗足春泥暖。