-
1.《题张医谕活庵》 宋·李曾伯
用药如用兵,命医犹命将。
医良则身安,将良则师壮。
表里孰虚实,存亡在俯仰。
能出康济方,忧虑危急状。
活法虽指间,活机寓心上。
活国与活人,一忠乃可仗。
我原将皆方虎医扁仓,四海生民举无恙。 -
2.《活人歌》 宋·释印肃
大圣灵验普庵圆,广施含灵遇有缘。
信心清净通灵感,万病俱销释业愆。
文殊体,用普贤,活人歌裹现金仙。 -
3.《快活》 唐·白居易
可惜莺啼花落处,一壶浊酒送残春。
可怜月好风凉夜,一部清商伴老身。
饱食安眠消日月,闲谈冷笑接交亲。
谁知将相王侯外,别有优游快活人。 -
4.《折桂令·叹世间多少痴人》 元·元无名氏
叹世间多少痴人,多是忙人,少是闲人。
酒色迷人,财气昏人,缠定活人。
钹儿鼓儿终日送人,车儿马儿常时迎人。
精细的瞒人。
本分的饶人。
不识时人,枉只为人。 -
5.《满江红 授(原作受,据道藏改)记门人》 元·李道纯
吾道玄关,决不许、外边人人。
有学者来参,防他做贼。
猛把杀人刀子举,活人手段轻拈出。
更单提、独弄逞神通,谁能敌。 -
6.《人物山水画》 明·唐寅
傍水依山结草庐,案头长贮活人书。
不知施药功多少,仙杏花开锦不如。 -
7.《挽吴门昌母夫人二首》 宋·李曾伯
懿范儒家出,灵台拂地平。
活人裨惠爱,教子以忠清。
康肃母无愧,中郎女有声。
老天昭德报,兰桂满庭荣。 -
8.《感皇恩·一个小园儿》 宋·朱敦儒
一个小园儿,两三亩地。
花竹随宜旋装缀。
槿篱茅舍,便有山家风味。
等闲池上饮,林间醉。
都为自家,胸中无事。
风景争来趁游戏。
称心如意,剩活人间几岁。
洞天谁道在、尘寰外。 -
9.《唐临为官》 唐·刘昫
唐临为万泉丞。
县有囚十数人,皆因未入赋而系。
会暮春时雨,乃耕作佳期。
唐临白县令:“囚人亦有妻儿,无稼穑何以活人,请出之。 -
10.《种德亭(并叙)》 宋·苏轼
处士王复,家于钱塘,为人多技能而医尤精,期于活人而已,不志于利。
筑室候潮门外,治园圃,作亭榭,以与贤士大夫游,惟恐不及,然终无所求。
人徒知其接花艺果之勤,而不知其所种者德也,乃以名其亭,而作诗以遗之。
小圃傍城郭,闭门芝?香。 -
11.《代上傅帅十二月二十三日生辰》 宋·郑刚中
牙地霜月红,稚耋拥晴书。
百拜黄堂前,共上太守寿。
皆谓去年时,黠虏已深寇。
一炮惊江南,衢婺几失守。 -
12.《再次韵》 宋·陈造
人间十日雪,已润夸父渴。
宿云忽披靡,羲驭与抑遏。
春从九地回,旋放牙甲活。
主张披拂是,大块司予夺。 -
13.《沁园春(寿陶守)》 宋·姚勉
鹤发鸦髫,欢捧霞觞,酌丹井泉。
庆湘山峰顶,飞来古佛,剑池洞里,活底神仙。
春雨慳时,千金斗粟,民仰使君为食天。
公知否,只活人阴德,合寿千年。 -
14.《深虑论》 明·方孝孺
虑天下者,常图其所难而忽其所易,备其所可畏而遗其所不疑。
然而,祸常发于所忽之中,而乱常起于不足疑之事。
岂其虑之未周欤?盖虑之所能及者,人事之宜然,而出于智力之所不及者,天道也。
当秦之世,而灭诸侯,一天下。 -
15.《甲戌乡中民情长句寄彦文布政》 明·龚诩
景泰五年甲戌岁,正当南亩耕耘际。
忽然骤水涨江湖,汹涌浩漫良可畏。
更堪滂沛雨兼旬,大岸小塍俱决溃。
田家男妇奔救忙,力竭气穷无术备。 -
16.《力疾山下吴村看杏花十九首》 唐·司空图
春来渐觉一川明,马上繁花作阵迎。
掉臂只将诗酒敌,不劳金鼓助横行。
阊阖曾排捧御炉,犹看晓月认金铺。
羸形不画凌烟阁,只为微才激壮图。 -
17.《水龙吟(寿李尚书)》 宋·程必
道家弱水蓬莱,鲸波万里谁知得。
人间自有,南昌居士,仙风道骨。
诗似白星,貌如聃老,风尘挺出。
向谪仙家里,滕王阁畔,飘玉佩、下丹阙。 -
18.《祈雨歌》 宋·白玉蟾
天地聋,日月瞽,人间亢旱不为雨。
山河憔悴草木枯,天上快活人诉苦。 -
19.《安乐吟》 宋·邵雍
安乐先生,不显姓氏。
垂三十年,居洛之涘。
风月情怀,江湖性气。
色斯其举,翔而后至。 -
20.《送陈待制自富沙移守京口》 宋·曾丰
殿上旧开医国口,闽中新出活人手。
亘野桑麻水旱余,连村烟火兵戈后。
饥得以食寒得衣,召为之父杜为母。
公为民赋闵雨诗,民为公立遗爱碑。