-
161.《苏武慢 鸣鹤馀音全真冯尊师,本燕赵书生,》 元·虞集
曲,高洁雄畅,最传者苏武慢二十篇。
前十篇道遗世之乐,后十篇论修仙之事。
曾稽费无隐独善歌之,闻者有凌云之思,无复流连光景者矣。
予山居每登高望远,则与无隐歌而和之。 -
162.《摸鱼儿 秋日旅怀》 元·王结
快秋风飒然来此,可能消尽残暑。
辞巢燕子呢喃语,唤起满怀离苦。
来又去。
定笑我、两年京洛长羁旅。 -
163.《满江红 呜鹤余音卷一》 元·云阳子
竖起空拳,休着相、秤*是铁。
敢承当时要,丈夫刚烈。
古佛拈花微微笑,今时几个齐腰雪。
叹杜鹃、啼得血流枝,谁知切。 -
164.《挽周先生明府四首》 明·曹学佺
白马驱驰楚国阴,西州消息半浮沉。
中山箧满皆飞语,流水弦孤孰赏音。
邻笛一声闻雁落,墓门千古听猿吟。
余生不尽酬知己,宁但吴钓挂隔林。 -
165.《黄海杂兴》 清·余鸿
浮云变幻岂无心,闲看云飞酒自斟。
双壁如门霞是障,群峰拔地笋成林。
雪依片石留鸿爪,台峙层峦理素琴。
钟子难逢谁识我,高山流水慕知音。 -
166.《营道斋》 宋·何弃仲
儒行篇中有至论,书斋乡县两存存。
南音楚国钟仪操,仁术函人孟氏言。
近信每随流水到,旧庐凝望度云屯。
里非胜母泉君子,循取佳名睹圣门。 -
167.《题汪水云诗卷》 宋·黄居仁
马上琵琶不复琴,龙荒吊古独遗音。
西风金掌吹清泪,落日铜驼折寸心。
杜子但伤鹃血化,苏卿岂料雁书沉。
当时痛哭无人哭,千载江流转恨深。 -
168.《寄赵东阁》 宋·卢方春
栈阁传铃夜已深,下方方沸管弦音。
霜飞初气侵清坐,月耿斜晖促苦吟。
蓍草只知浮世呈,灯花难说隐人心。
依然流水高山意,我欲从之学鼓琴。 -
169.《小说引子》 宋·罗烨
静坐闲窗对短檠,曾将往事广搜寻。
也题流水高山句,也赋阳春白雪吟。
世上是非难入耳,人间名利不关心。
编成风月三千卷,散与知音论古今。 -
170.《颂古三十八首》 宋·释慧方
不是风旛不是心,从来只为少知音。
举头万里长空外,唯见白云流水深。 -
171.《偈颂四十一首》 宋·释普宁
没弦琴,指趣深。
尖新曲调,须遇知音。
高山流水无穷意,落落断崖千万寻。 -
172.《水心先生墓下作》 宋·王汶
排云止殊庭,备物俨神道。
含酸步逶迤,积疹思遐漂。
乘风来帝旁,驾说落穷岛。
百圣集会期,万化资斧藻。 -
173.《次韵谢王使君见赠二首》 宋·卫博
西江派别几经年,圣处骚人总未传。
遗我骊珠三叹罢,乞君霞佩一翩然。
自闻流水知音趣,苦厌秋虫傍耳煎。
归去寒光惊蔀屋,明朝纸价溢都廛。 -
174.《题汪水云诗卷》 宋·夏天民
仰峰昨夜三尺雪,梅花吟老坐如橛。
道人吸扉来掺别,茗盌冰胶不堪啜。
袖中枝桐半皴裂,为予载拊舒郁结。
谁裁古调多曲折,拍拍胡笳中音节。 -
175.《县圃十绝和朱待制》 宋·薛抗
援琴鼓流水,弦绝无知音。
为语逐臭夫,兰芷和深林。 -
176.《宿草堂寺》 宋·薛嗣昌
驰车晚叩古禅林,乔木参天一径深。
门外乱山连翠色,竹间流水漱清音。
幽怀暂喜来栖处,高士遗踪悉访寻。
谁会宗风当日意,庭前苍桧尚青阴。 -
177.《梅林八景总咏》 宋·叶梦鼎
黄墩巨海通昌国,花园大路连西域。
九顷农歌乐丰年,赤山牧唱喧朝夕。
罗溪流水出通潮,仕岆高山古贤迹,方寺钟声育善音,桃源击鼓评民籍。 -
178.《琴》 宋·易士达
花间横膝兴何深,流水高山几古今。
一自杏坛声响绝,不知谁解继遗音。 -
179.《和渊明新蝉诗》 明·楚石梵琦
新蝉何处来,鸣我高槐阴。
流水欲入屋,好风自开襟。
床头一束书,壁上三尺琴。
琴以散哀乐,书以通古今。 -
180.《秋夜》 明·石珝
凉夜始多梦,升沉顷相寻。
蟋蟀入床下,萧序已载阴。
褰裳出庭户,河汉清且深。
华月挂林杪,高鸿送哀音。