-
1.《即事》 宋·徐集孙
无端梅潦肆鸣渠,官舍萧条似僦居。
把酒厌谈天下事,挑灯频读故人书。
吏抄诗懒多讹字,僮治餐迟少嫩蔬。
浊世炎蒸方郁郁,庭前新草不令除。 -
2.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
3.《近世饮者尊尚苦味有感成诗》 宋·李吕
悠悠古先酒,麴蘖化为醴。
适口固匪他,诗人咏其旨。
岐黄作本草,甘辛味所纪。
惟清香滑辣,四事世云尔。 -
4.《竹溪直院盛称起予草堂诗之善暇日览之多有可》 宋·刘克庄
触热慵休息,谁知志士心。
既名为恶木,不可就繁阴。
炎赫当三伏,轮囷欲百寻。
蔽牛徒隐映,下马复沉吟。
浊世无孤竹,中原有邓林。
飘然远游兴,散发更披襟。 -
5.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
6.《远游》 先秦·屈原
悲时俗之迫阨兮,愿轻举而远游。
质菲薄而无因兮,焉讬乘而上浮?
遭沈浊而污秽兮,独郁结其谁语!
夜耿耿而不寐兮,魂营营而至曙。 -
7.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
8.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
9.《连日酷暑异常摅闷而作》 宋·晁说之
寒暑平分,东南之徼,何多暍哉。
远望炎洲,近观火井,相与朝烬而夕灰。 -
10.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
11.《和耜岩赞易传来韵》 宋·何梦桂
三釜养弗违,五斗腹已餍。
归无买山银,聊占白石崦。
崦西有斗室,草色青入帘。
有时独悲歌,白云低覆檐。 -
12.《登高》 宋·张耒
怀不展兮居无聊,默谇语兮浩长谣。
写我心兮登彼高,陟万仞兮扪九霄。
命清风兮披浮云,瞰四荒兮视天垠。
大海荡潏兮潜龙鲲,吐吞日月兮制明昏。 -
13.《古诗赠方希直》 宋·叶见泰
吾友方济宁,其人世希生。
有如炎燉之雪,曙天之星。
平生特立不徇俗,穷年矻矻,惟究心乎羲文周孔之遗经。
一旦起作郡,卓然为群黎之怙恃,列牧之仪刑。 -
14.《喜归述怀留别李于鳞王元美徐子与宗子相四子》 明·梁有誉
天地炎州外,云涛涨海边。
为儒嗟世业,结社断尘缘。
髫龀趋先子,荣枯忆往年。
时推骢马使,人避铁冠贤。 -
15.《张烈妇》 明·陆师道
抱璧置泥涂,皎然质不泯。
菖蒲九节花,虽死常流芬。
十三学裁衣,十六诵诗书。
十七妇道成,十八为君妻。 -
16.《上曹宪使五十韵》 宋·程公许
骥不称其力,文当与德兼。
褊能多悻悻,小器成沾沾。
行世吾谁与,窥公意自厌,秉心漫以格,植操静而廉。 -
17.《述九颂·经文》 宋·程公许
天不椓兮斯文,寄命脉兮哲人。
烂咸阳兮焰虐,不可燬兮六经。
苟日月兮可晦,何天地兮长存。
言不文兮行不远,义欲正兮词欲赡。 -
18.《酬乐天东南行诗一百韵》 唐·元稹
我病方吟越,君行已过湖。
去应缘直道,哭不为穷途。
亚竹寒惊牖,空堂夜向隅。
暗魂思背烛,危梦怯乘桴。 -
19.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
20.《宫夏》 宋·无名氏
水晶帘卷午风轻,万壑清寒凌室冰。
闲奏薰弦思解愠,肯教人世浊炎蒸。