-
1.《许仲涂屯田以新诗见访》 宋·梅尧臣
许氏世工诗,浑棠格力微。
独能兼古律,无不是珠玑。
捧卷光蓬室,停车照竹扉。
阳春复高调,自昔和人稀。 -
2.《念奴娇(丁卯上巳,燕集叶尚书蕊香堂赏海棠,即席赋之)》 宋·张元干
蕊香深处,逢上巳、生怕花飞红雨。
万点胭脂遮翠袖,谁识黄昏凝伫。
烧烛呈妆,传杯绕槛,莫放春归去。
垂丝无语,见人浑似羞妒。 -
3.《蜀溪春(黄海棠)》 宋·曹勋
蜀景风迟,浣花溪边,谁种芬芳。
天与蔷薇,露华匀脸,繁蕊竞拂娇黄。
枝上标韵别,浑不染、铅粉红妆。
念杜陵、曾见时,也为赋篇章。 -
4.《蓦山溪(海棠)》 宋·王千秋
清明池馆。
侧卧帘初卷。
还是海棠开,睡未足、余酲满面。
低头不语,浑似怨东风,心始吐,又惊飞,交现垂杨眼。 -
5.《贺新郎(赋海棠)》 宋·辛弃疾
著厌霓裳素。
染胭脂、_罗山下,浣沙溪渡。
谁与流霞千古酝,引得东风相误。
从臾入、吴宫深处。 -
6.《周洪道学士许折赠馆中海棠以诗督之》 宋·陆游
嫋嫋柔丝不自持,更禁日炙与风吹。
仙家见惯浑闲事,乞与人间看一枝。 -
7.《垂丝海棠》 宋·孙惟信
袅袅垂丝不自持,更禁日炙与风吹。
仙家见惯浑闲事,乞与人间看一枝。 -
8.《海棠》 宋·崔鶠
浑是华清出浴初,碧绡斜掩见红肤。
便教桃李能言语,要比娇妍比得无。 -
9.《海棠》 宋·石扬休
化工裁翦用功专,濯锦江头价最偏。
酷爱几思凭画手,难题浑觉挫诗权。
艳凝绛缬深深染,树认红绡密密连。
因想当年武平一,枝枝眷赐侍臣先。 -
10.《海棠》 宋·张冕
海棠栽植遍尘寰,未必成都欲咏难。
山木瓜开千颗颗,水林檎发一攒攒。
初疑红豆争头缀,忽觉燕脂众手丸。
西蜀僧家根拨小,南荆宫舍树支宽。 -
11.《海棠四首》 宋·杨万里
吾诗多为海棠哦,花意依前怨不多。
已拆未开浑是韵,乍浓还淡总由他。
留连春色能销底,请托东风定肯麽。
岂是少陵无句子,少陵未见欲如何。 -
12.《海棠》 宋·黄庭坚
海棠院里寻春色,日炙荐红满院香。
不觉风光都过了,东窗浑为读书忙。 -
13.《海棠》 宋·曾几
空谷嫣然笑靥开,春风元自蜀山来。
少陵忘却浑閒事,更有离骚忘却梅。 -
14.《甘棠道中》 宋·陈与义
笋舆碍石一悠然,正月微风意已便。
桃花向来浑不数,山中时见绝堪怜。 -
15.《咏梅棠》 宋·吴芾
古人花谱名浮实,独有海棠真第一。
我家千树足奇花,晚得此花尤杰出。
每逢春色鼎来时,争逞新妆媚晴日。
浑如酒晕入香腮,宛似胭脂施玉质。 -
16.《海棠》 宋·曹彦约
彼美花兮宜晚春,柔姿淑艳是何人。
十分国色妆须淡,数点胭脂画未匀。
带雨容开浑是恨,出墙头望恰如真。
几时谪下蓬莱岛,霞染仙衣痕尚新。 -
17.《次韵黄侍郎沧江海棠六绝》 宋·魏了翁
妙处东皇可得知,溶溶生意不停机。
雨寒日暴浑无赖,凭仗阳和为解围。 -
18.《太常引 至正辛未春,环枢堂海棠开,偕冯公》 元·许有壬
今年花发事务方股,欲寻旧盟,跬步牵絷,堂西漱芳亭方池种芙蕖,连岁约观,而皆不果。
六月初日,祷雨一过,则红衣落尽,翠房森矗矣。
口漱芳亭下小方塘。
清散水芝香。 -
19.《太常引 至正辛未春,环枢堂海棠开,偕冯公》 元·许有壬
今年花发事务方股,欲寻旧盟,跬步牵絷,堂西漱芳亭方池种芙蕖,连岁约观,而皆不果。
六月初日,祷雨一过,则红衣落尽,翠房森矗矣。
口漱芳亭下小方塘。
清散水芝香。 -
20.《宫词一百首》 唐·王建
蓬莱正殿压金鳌,红日初生碧海涛。
闲著五门遥北望,柘黄新帕御床高。
殿前传点各依班,召对西来八诏蛮。
上得青花龙尾道,侧身偷觑正南山。