-
41.《斜谷邮亭玩海棠花》 唐·顾非熊
忽识海棠花,令人只叹嗟。
艳繁惟共笑,香近试堪夸。
驻骑忘山险,持杯任日斜。
何川是多处,应绕羽人家。 -
42.《以庭前海棠梨花一枝寄李十九员外》 唐·韩偓
二月春风澹荡时,旅人虚对海棠梨。
不如寄与星郎去,想得朝回正画眉。 -
43.《诉衷情(海棠)》 宋·苏轼
海棠珠缀一重重。
清晓近帘栊。
胭脂谁与匀淡,偏向脸边浓。
看叶嫩,惜花红。
意无穷。
如花似叶,岁岁年年,共占春风。 -
44.《洞仙歌(温园赏海棠)》 宋·晁补之
群芳老尽,海棠花时候。
雨过寒轻好清昼。
最妖饶一段,全是初开,云鬟小,涂粉施朱未就。
全开还自好,骀荡春余,百样宫罗斗繁绣。 -
45.《感皇恩(海棠)》 宋·晁补之
常岁海棠时,偷闲须到。
须病寻芳懒春老。
偶来恰值,半谢妖饶犹好。
便呼诗酒伴,同倾倒。
繁枝高荫,疏枝低绕。
花底杯盘花影照。
多情一片,恨我归来不早。
断肠铺碎锦,门前道。 -
46.《喜朝天(秦宅作,海棠)》 宋·晁补之
众芳残。
海棠正轻盈,绿鬓朱颜。
碎锦繁绣,更柔柯映碧,纤搊匀殷。
谁与将红间白,采薰笼、仙衣覆斑斓。 -
47.《好事近(海棠)》 宋·周紫芝
春似酒杯浓,醉得海棠无力。
谁染玉肌丰脸,做燕支颜色。
送春风雨最无情,吹残也堪惜。
何似且留花住,唤小鬟催拍。 -
48.《虞美人(东山海棠)》 宋·李弥逊
海棠开后春谁主。
日日催花雨。
可怜新绿遍残枝。
不见香腮和粉、晕燕脂。
去年携手听金缕。
正是花飞处。
老来先自不禁愁。
这样愁来欺老、几时休。 -
49.《宴山亭(海棠)》 宋·王之道
微雨斑斑,晕湿海棠,渐觉燕脂红褪。
迟日短垣,娇怯和风,摇曳一成春困。
玉软酴酥,扶不起、晚妆慵整。
愁恨。 -
50.《月上海棠慢(咏题)》 宋·曹勋
东风扬暖,渐是春半,海棠丽烟径。
似蜀锦晴展,翠红交映。
嫩梢万点胭脂,移西溪、浣花真景。
濛濛雨,黄鹂飞上,数声宜听。 -
51.《风流子(海棠)》 宋·曹勋
中春膏雨歇,雕阑晓,最好海棠时。
正新梢吐绿,万苞凝露,暖铺云锦,香点胭脂。
向枝上,绪风开秀色,桃李尽成蹊。
朱唇晕酒,脸红微透,翠纱轻卷,红映丰肌。 -
52.《清平乐(和曾检法海棠)》 宋·胡铨
深深花院。
雨虐风饕遍。
只欠画屏并羽扇。
谁领略春风面。
愁须诗酒相禁。
少陵底事慵吟。
不是为梅牵兴,怕渠恼乱春心。
(王介甫梅诗云:“少陵为尔牵诗兴,可是无心赋海棠。
”故云) -
53.《虞美人(叶梦锡园十月海棠盛开)》 宋·韩元吉
诏书昨夜催春到。
绿野花争早。
几枝先见海棠开。
全胜陇头冲雪、寄江梅。
破寒滴滴娇如醉。
不比春饶睡。
万红千紫莫嫌迟。
看取满城花送、衮衣归。 -
54.《蓦山溪(海棠)》 宋·王千秋
清明池馆。
侧卧帘初卷。
还是海棠开,睡未足、余酲满面。
低头不语,浑似怨东风,心始吐,又惊飞,交现垂杨眼。 -
55.《虞美人(与客赏海棠,忆去岁临川所赋,怅然有远宦之叹·晚过楚塞作)》 宋·管鉴
海棠花下春风里。
曾拚千场醉。
如今老去谩情多。
步绕芳丛无力、奈春何。
蜀乡不远长安远。
相向空肠断。
不如携客过西楼。
却是江山如画、可消忧。 -
56.《酒泉子(唐德兴为海棠赋酒泉子词,而尊前无能歌者,即席用韵)》 宋·管鉴
春色十分。
付与海棠枝上满。
清尊我亦十分倾。
未忘情。
阳春一曲唤愁醒。
可惜无人歌此曲,须君别院恼春酲。
绕梁声。 -
57.《醉落魄(海棠)》 宋·范成大
马蹄尘扑。
春风得意笙歌逐。
款门不问谁家竹。
只拣红妆,高处烧银烛。
碧鸡坊里花如屋。
燕王宫下花成谷。
不须悔唱关山曲。
只为海棠,也合来西蜀。 -
58.《画堂春(赏海棠)》 宋·赵长卿
夜来暖趁海棠时。
脸边匀透胭脂。
乱红娇影困垂垂。
睡损杨妃。
多少肉温香润,朱唇绿鬓相偎。
晚风何苦过台西。
断送春归。 -
59.《念奴娇(海棠时过江潭)》 宋·王炎
晓来雨过,正海棠枝上,胭脂如滴。
桃杏不堪来此似,信是倾城倾国。
藏韵收香,谁能描貌,阁尽诗人笔。
从教睡去,为留银烛终夕。 -
60.《好事近(垂丝海棠)》 宋·赵师侠
红杏已香残,唯有海棠堪惜。
天气著花如酒,醉娇红无力。
娉娉袅袅倚东风,柔媚忍轻摘。
凭仗暮寒要住,赛锦川春色。