-
1.《自祭文》 魏晋·陶渊明
岁惟丁卯,律中无射。
天寒夜长,风气萧索,鸿雁于征,草木黄落。
陶子将辞逆旅之馆,永归于本宅。
故人凄其相悲,同祖行于今夕。 -
2.《劝友》 唐·孟郊
至白涅不缁,至交淡不疑。
人生静躁殊,莫厌相箴规。
胶漆武可接,金兰文可思。
堪嗟无心人,不如松柏枝。 -
3.《游悟真寺诗(一百三十韵)》 唐·白居易
元和九年秋,八月月上弦。
我游悟真寺,寺在王顺山。
去山四五里,先闻水潺湲。
自兹舍车马,始涉蓝溪湾。 -
4.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
5.《遥和尘外上人与陆澧夜集山寺问涅槃义兼赏陆生文卷》 唐·皎然
共是竹林贤,心从贝叶传。
说经看月喻,开卷爱珠连。
清净遥城外,萧疏古塔前。
应随北山子,高顶枕云眠。 -
6.《渔家傲》 宋·可旻
好。
说聪明也,孔仲尼安可齐肩;论道德也,李伯阳故应缩首。
绝伦武略,独战退八万四千魔兵;盖世良才,复论败九十六种外道。
拱身誓水,坐断爱河。 -
7.《劝学》 先秦·荀子
君子曰:学不可以已。
青,取之于蓝,而青于蓝;冰,水为之,而寒于水。
木直中绳,輮以为轮,其曲中规。
虽有槁暴(pù),不复挺者,輮使之然也。 -
8.《黎女歌》 明·汤显祖
黎女豪家笄有岁,如期置酒属亲至。
自持针笔向肌理,刺涅分明极微细。
点侧虫蛾摺花卉,淡粟青纹绕余地。
便坐纺织黎锦单,拆杂吴人彩丝致。 -
9.《岳鄂王墓》 明·张羽
中原千里志,西湖四尺坟。
长城忍自坏,神器凭谁分。
流血应为碧,涅背谩成文。
覆巢无全卵,谗锋射元勋。
英魄孰相友,涛江有伍君。 -
10.《楞严经偈》 宋·蔡卞
觉海性澄图,图澄觉元妙。
元明照生所,所立照性亡。
迷妄有虚空,依空立世界。
相想澄国土,知觉乃众生。 -
11.《示弟》 明·阮汉闻
何人非集木,与子愧伊蒿。
一病旐夔足,三年负蟹螯。
饯穷天漠漠,赠老日滔滔。
炊臼疑妖梦,尸饔切远忉。 -
12.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
13.《以长歌意无极好为老夫听为韵奉别沔鄂亲友》 宋·姜夔
异时之罘君,在涅守曰颢。
黄钟欠牛铎,淋漓吊遗稿。
有子殊可人,特水见此老。
客来请论文,但道曲肱好。 -
14.《赋韩叔夏雪斋》 宋·胡寅
君不见齐王筑宫夸孟子,瑶殿珠阶千柱启。
只知歌舞暖娥眉,君未能贤宁乐此。
又不见玉局文章万丈光,七年忍冻吟黄冈。
忽骑白凤凌天去,江上空余一草堂。 -
15.《陈晞颜获玉兔甚奇邀予赋诗》 宋·曾协
一气散万有,飞潜异形姿。
乌鹄自昔然,羽翼不可移。
颖也衣褐徒,斓斑乃其宜。
今兹独何事,皓皓涅不淄。 -
16.《哭肯堂赵公拟老杜八哀体》 宋·方回
飞鸿离鱼网,玉石有俱焚。
冥冥岂无志,鬼物妒玙璠。
今代赵广汉,谁欤哀王孙。
粹然东南稟,顽薄推廉敦。 -
17.《读楞严经》 宋·郭印
学道证声闻,习气犹未断。
百生恩爱情,会遇终恼乱。
阿难佛宠弟,亦遭淫女难。
神咒摄来归,宿业坚冰泮。 -
18.《洪钟歌》 宋·释印肃
昭文昭文施一钟,悬空随叩警盲聋。
圆音不断周沙界,纯体金刚空不空。
虽含响,击即通,十方诸佛应声中。 -
19.《有粲》 宋·曾丰
春风穆穆,有粲若鋈。
独出者英,既亭既矗。
孰刻之玉,公旰玩兮忘{掬扌换饣}。
春雨涔涔,有粲若琳。