-
1.《白莲草亭前盆池所出也惯见红华忽遇此本孤高》 宋·郑刚中
鲛人织绡已奇诡,轻梭引丝不濡水。
何为玉人雕琢玉,亦在冷冷水泉底。
截肪磨玷既成花,盖以青铜耸而起。
体色当从太虚来,五采世间俱一洗。 -
2.《墨梅》 宋·魏了翁
素王本自离缁涅,墨者胡为乱等差。
玄里只知杨子白,皜中谩见圣人污。
分付商岩谱此花。 -
3.《七夕分韵得丝字》 宋·姚勉
柳子中庭乞巧时,始知抱拙不污卑。
向令早似愚溪日,未必缁尘涅素丝。 -
4.《哭肯堂赵公拟老杜八哀体》 宋·方回
飞鸿离鱼网,玉石有俱焚。
冥冥岂无志,鬼物妒玙璠。
今代赵广汉,谁欤哀王孙。
粹然东南稟,顽薄推廉敦。 -
5.《留别范元长二十八韵》 宋·李处权
博治人为史,循良吏得师。
谋谟当启沃,出处系安危。
鹗立通丹地,龙章近赤墀。
咨询唐典故,笔削汉官仪。