-
1.《缥缈峰》 宋·范成大
满载清闲一棹孤,长风相送入仙都。
莫愁怀抱无消豁,缥缈峰头望太湖。 -
2.《寒溪》 唐·孟郊
霜洗水色尽,寒溪见纤鳞。
幸临虚空镜,照此残悴身。
潜滑不自隐,露底莹更新。
豁如君子怀,曾是危陷人。 -
3.《袭美先辈以龟蒙所献五百言既蒙见和复示荣唱…用伸酬谢》 唐·陆龟蒙
洪范分九畴,转成天下规。
河图孕八卦,焕作玄中奇。
先开否臧源,次筑经纬基。
粤若鲁圣出,正当周德衰。 -
4.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
5.《人间词话七则》 清·王国维
有有我之境,有无我之境。
“泪眼问花花不语,乱红飞过秋千去。
”“可堪孤馆闭春寒,杜鹃声里斜阳暮。
”有我之境也。 -
6.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
7.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
8.《九曲棹歌》 宋·朱熹
武夷山上有仙灵,山下寒流曲曲清。
欲识个中奇绝处,棹歌闲听两三声。
一曲溪边上钓船,幔亭峰影蘸晴川。
虹桥一断无消息,万壑千岩锁翠烟。 -
9.《喜晴》 宋·曾巩
天晴万里无纤风,江平水面磨青铜。
光华逸发万物上,精气夐与扶桑通。
我行江汉道苦恶,十步九折遗西东。
况遭积雨驾高浪,沙翻石走相撞舂。 -
10.《虞美人·红颜绿鬓无长好》 元·王恽
红颜绿鬓无长好。
日对菱花老。
头童齿豁竟何裨。
只有饥时餐饭饱时嬉。
因行消散昏和闷。
却觉筋骸困。
那钱置个马儿骑。
食饮难消,终日* -
11.《安乐窝》 明·黄辉
兹山曾姓孙,公来复为邵。
茅宇亦人群,远心豁蒨峭。
危坐二十年,阴阳恣翻校。
用志疑于神,神者亦相劳。 -
12.《送郑叔车》 明·张孟兼
郑子离襁褓,所怙惟乃父。
父昔仕燕京,半世去乡土。
子家孝义门,十世居同聚。
派衍白麟支,望出荥阳谱。 -
13.《赠张嘉甫》 宋·张耒
浮舟大江里三千,归握先陇清淮壖。
杜门古寺厌岑寂,梦寐清颍如家山。
汝阴昔谬称刺史,自愧何术苏恫瘝。
平生为吏甘贱拙,敢作蟊贼伤民田。 -
14.《送子野》 宋·欧阳修
四时惨舒不可调,冬夏寒暑易郁陶。
春阳著物大软媚,独有秋节最劲豪。
金方坚刚屏炎瘴,兑气高爽清风飚。
烟霞破散灏气豁,山河震发地脉摇。 -
15.《答余新郑(即余尧臣也·可补余传之阙)》 明·高启
前年吴门初解兵,君别故国当西行。
有司临门暮驱发,道路风雨啼孩婴。
仓皇不敢送出郭,执手暂立怀忧惊。
我时虽幸脱锋镝,乱后生事无堪营。 -
16.《次韵和仲咸对雪散吟三十韵》 宋·王禹偁
静对春天雪,时烹月俸茶。
久闲便澹薄,渐老厌諠哗。
徙倚终朝看,溟蒙向晓加。
应同头上发,复乱眼中花。 -
17.《中春望后一日登铃珑》 宋·洪咨夔
出郭暄欲暑,涉林清自秋。
步随目力高,身与山气浮。
飞来辛夷花,拾得莲叶舟。
一声提壶庐。 -
18.《西湖大醉走笔百韵》 宋·白玉蟾
廼先天皇君,万有七千祀。
迄彼大庭时,对於葛天氏。
邈计几何年,是生余小子。
上清太极公,造道穷天髓。 -
19.《靖安县幽谷亭》 宋·曾巩
横江舍轻楫,对面见青山。
行尽车马尘,豁见水石寰。
地气方以洁,崖声落潺潺。
虽为千家县,正在清华间。 -
20.《置酒湖光亭示幕中诸君》 宋·韩维
东风不能和,朔雪屡成晦。
置酒高亭上,豁与清景对。
霏微远林表,萧散平湖内。
稍急征雁群,偏凌舞姝态。
为藩昧仁术,抚事增永慨。
闾阎半无褐,畎亩方兴耒。
幸祈阴沴消,庶卒丰年赉。