-
1.《太上感应篇》 宋·李昌龄
太上曰:祸福无门,唯人自召。
善恶之报,如影随形。
是以天地有司过之神依人所犯轻重,以夺人算。
算减则贫耗,多逢忧患,人皆恶之,刑祸随之,吉庆避之,恶星灾之,算尽则死。 -
2.《淳佑七年丁未十一月朔蔡久轩自江东提刑归抵》 宋·李伯玉
清时屏臣奸,琴瑟大更化。
四佞斥昕朝,一札颁丙夜。
明庭集孔鸾,清庙荐琼斚。
堂堂西山孙,藉藉少室价。 -
3.《杂曲歌辞·轻薄行》 唐·齐己
玉鞭金镫骅骝蹄,横眉吐气如虹霓。
五陵春暖芳草齐,笙歌到处花成泥。
日沉月上且斗鸡,醉来莫问天高低。
伯阳道德何涕唾,仲尼礼乐徒卑栖。 -
4.《别李义》 唐·杜甫
神尧十八子,十七王其门。
道国洎舒国,督唯亲弟昆。
中外贵贱殊,余亦忝诸孙。
丈人嗣三叶,之子白玉温。 -
5.《吴徐宪应特》 宋·陈应龙
弱冠弄笔砚,耻为章句儒。
夜半剑气发,精光射天衢。
欲分天子忧,张灯阅地图。
七闽山水秀,我亦思故庐。
世事苦龃龉,吾道甯踌蹰。
一官如涕唾,焉能轻重吾。 -
6.《句》 宋·释昙颖
三世诸佛是奴婢,一大藏教是涕唾。
-
7.《偈》 宋·释行瑛
登山须到顶,入海须到底,学道须到佛祖道不得处。
若不如是,尽是依草附木底精灵,吃野狐涕唾底鬼子。 -
8.《癸亥春夜泊娄江哭徐子元晦四首》 明·何允泓
能以风流和友声,转于峭独见交情。
即看涕唾千金重,不分头颅片羽轻。
柳市莺花悲侠少,兔园膏火泣书生。
帷堂一哭知多少,谁把深心仔细评。
¤ -
9.《和王乐道烘虱》 宋·王安石
秋暑汗流如炙輠,敝衣湿蒸尘垢涴。
施施众虱当此时,择肉甘於虎狼饿。
咀啮侵肤未云已,爬搔次骨终无那。
时时对客辄自扪,千百所除才几个。 -
10.《金丹》 宋·陆游
子有金丹链即成,人人各自具长生。
施行要使俗仁寿,收歛犹能心太平。
剧饮似鲸身不倦,细书如螘眼常明。
更余一事君难学,富贵真同涕唾轻。 -
11.《九和》 宋·刘克庄
人见休官欺冷落,天将高寿准迁除。
镊千茎雪形容变,卸一条冰涕唾如。
病怕执绥升玉辂,老难垂耳服盐车。
身闲绝喜无拘束,巢鹤终胜似釜鱼。 -
12.《叠字招隐二首》 宋·白玉蟾
逐逐何时知足。
来归山,共种菊。
有松为酒, -
13.《次韵佑父秋怀》 宋·韩元吉
诗人固多穷,饮水但饥卧。
谁能趋权门,残冷分涕唾。
争名与驰利,到眼不一过。
居然流俗罪,我尔乃同坐。 -
14.《暇日过在伯辱对菊置酒已焉甚醉得四十字》 宋·赵蕃
雨后江犹涨,霜前菊正繁。
波光摇槛楯,花气入楹轩。
病不胜杯勺,情欣接话言。
兀然成径醉,涕唾老仍烦。 -
15.《再次韵因索纸笔》 宋·方岳
谁何扣门声啄木,踏雪逢迎寒起粟。
诗筒过我捷於羽,墨滑岂供貂尾续。
云锵孤响落琼璈,顿觉闻韶不知肉。
胆惊强韵娄吐舌,春溢长笺手几缩。 -
16.《再用韵答和者》 宋·卫宗武
依山构靖庐,虽陋亦可坐。
幽林隔尘嚣,逦迤八九嶞。
时来友高士,一岁知几过。
野花薰醉醒,山鸟啼梦破。 -
17.《重阳后秋感》 宋·方回
盛夏关防少,深秋证候知。
脂寒饶涕唾,肤善困疮痍。
故国山千叠,重阳菊一枝。
醉乡差可可,归路尚迟迟。 -
18.《九月一日稍佳演作五十六字终不及少陵牧之》 宋·方回
少陵哦后牧之□,□□篇章可谓过。
真是能专诗笔否,似应无奈菊花何。
雁来秋老江湖落,病感风寒涕唾多。
自古死生元有命,满斟且复醉颜酡。 -
19.《颂古一百二十一首》 宋·释宗杲
云门举起竹篦,开口知君话堕。
上方香积不餐,甘伏食人涕唾。 -
20.《豪士》 宋·喻良能
东海一豪士,西山两逸民。
涕唾弃周粟,谈笑无秦军。
饿死骨仍香,辞封名益芬。
至今千载下,不敢轻隐沦。