-
1.《山中》 宋·秘演
结茅临水石,淡寂益闲吟。
久雨寒蝉少,空山落叶深。
危楼乘月上,远寺听钟寻。
昨得江僧信,期来此息心。 -
2.《游北山洞神宫》 唐·李中
闷见尘中光景促,仙乡来礼紫阳君。
人居淡寂应难老,道在虚无不可闻。
松桧稳栖三岛鹤,楼台闲锁九霄云。
羡师向此朝星斗,一炷清香午夜焚。 -
3.《心远轩》 元·王冕
渊明赋归去,寓意在田园。
结庐杂人境,喜无车马喧。
秋风菊采采,春风柳娟娟。
人迹日已疏,世事日已迁。 -
4.《次韵》 宋·韩维
势利拘牵无已时,超然真乐绝端倪。
家风淡寂从今见,人事尘劳与我暌。
门外旌旗犹坌拂,辕间款段已鸣嘶。
何当解组如初约,直与西京二傅齐。 -
5.《淡黄柳·空城晓角》 宋·姜夔
客居合肥南城赤阑桥之西,巷陌凄凉,与江左异。
唯柳色夹道,依依可怜。
因度此阕,以纾客怀。
空城晓角,吹入垂杨陌。 -
6.《西江月·寂静茅庵潇洒》 元·侯善渊
寂静茅庵潇洒,危峰密锁烟霞。
朝阳轩外一枝斜。
待客清茶淡话。
默坐然净洁,不占半点尘沙。
冰台心似白莲花。
长在西江月下。 -
7.《孤寂》 宋·陆游
晚境诸儿少在傍,书堂孤寂似僧房。
家居不减旅懹恶,夏夜尚如寒漏长。
数著笋齑甘淡薄,半盂麦饭喜丰穰。
愚儒幸自元无事,日课朱黄自作忙。 -
8.《次韵子瞻子由题憩寂图二首》 宋·黄庭坚
松寒风雨石骨瘦,法窟寂寥僧定时。
李侯有句不肯吐,淡墨写出无声诗。 -
9.《满庭芳·恬淡家风》 宋·无名氏
恬淡家风,寂寥活计,无为无作无言。
行住坐卧,莫放马猿颠。
性有调和柔弱,触来无火无烟。
通真理,无情无欲,无罪亦无愆。 -
10.《蓦山溪·素苞淡注》 宋·无名氏
素苞淡注。
自是东君试。
占断陇头光,正雪里、前村独步。
一枝竹外,日暮怯轻寒,山色远,水声长,寂寞江头路。 -
11.《行香子·寂寂寥寥》 宋·无名氏
寂寂寥寥。
洒洒潇潇。
淡生涯、一味逍遥。
傍临谷口,斜枕山腰。 -
12.《淡黄柳·空城晓角》 宋·姜夔
空城晓角。
吹入垂杨陌。
马上单衣寒恻恻。
看尽鹅黄嫩绿,都是江南旧相识。
正岑寂。
明朝又寒食。
强携酒、小桥宅,怕梨花落尽成秋色。
燕燕飞来,问春何在,唯有池塘自碧。 -
13.《淡黄柳·空城晓月》 宋·姜夔
空城晓月。
吹入垂杨陌。
马上单衣寒恻恻。
看尽鹅黄嫩绿,都是江南旧相识。
正岑寂。
明朝又寒食。
强携酒、小桥宅,怕梨花落尽成秋色。
燕燕飞来,问春何在,唯有池塘自碧。 -
14.《秋怀十首微云淡河汉疏雨滴梧桐为韵》 宋·杨冠卿
月上天无云,树阴散扶疏。
秋声生寂历,凉颸满吾庐。
幸此尊有酒,敢歌食无鱼。
陶然且一醉,世间各贤愚。 -
15.《清心镜 赠寂然子》 元·马钰
修行人,听子细。
斋食不可,美之又美。
更何须、异馔多般,但一味而已。
恬淡中,常遂意。
万神调畅、姹婴欢喜。
得自然、结就金丹,占蓬 -
16.《周敏仲同客过拂水庄阻风山厨萧寂戏作》 明·程嘉燧
烈风振山石欲落,亭午高眠缩双脚。
髯郎叩门二客俱,好事经耳宛如昨。
青春豪丝醉白发,绿水华灯荡朱阁。
米家船从何处来,但说东皋好林薄。 -
17.《听笛歌留别郑协律》 唐·刘长卿
旧游怜我长沙谪,载酒沙头送迁客。
天涯望月自沾衣,江上何人复吹笛。
横笛能令孤客愁,渌波淡淡如不流。 -
18.《白水县崔少府十九翁高斋三十韵》 唐·杜甫
客从南县来,浩荡无与适。
旅食白日长,况当朱炎赫。
高斋坐林杪,信宿游衍阒。
清晨陪跻攀,傲睨俯峭壁。 -
19.《谒先主庙(刘昭烈庙在奉节县东六里)》 唐·杜甫
惨淡风云会,乘时各有人。
力侔分社稷,志屈偃经纶。
复汉留长策,中原仗老臣。
杂耕心未已,欧血事酸辛。 -
20.《秋怀诗十一首》 唐·韩愈
窗前两好树,众叶光薿薿.秋风一拂披,策策鸣不已。
微灯照空床,夜半偏入耳。
愁忧无端来,感叹成坐起。
天明视颜色,与故不相似。