-
81.《游栖霞寺》 唐·李建勋
养花天气近平分,瘦马来敲白下门。
晓色未开山意远,春容犹淡月华昏。
琅琊冷落存遗迹,篱舍稀疏带旧村。
此地几经人聚散,只今王谢独名存。 -
82.《云》 唐·李中
悠悠离洞壑,冉冉上天津。
捧日终为异,从龙自有因。
高行四海雨,暖拂万山春。
静与霞相近,闲将鹤最亲。 -
83.《海棠花》 唐·刘兼
淡淡微红色不深,依依偏得似春心。
烟轻虢国颦歌黛,露重长门敛泪衿。
低傍绣帘人易折,密藏香蕊蝶难寻。
良宵更有多情处,月下芬芳伴醉吟。 -
84.《木芙蓉》 唐·刘兼
素灵失律诈风流,强把芳菲半载偷。
是叶葳蕤霜照夜,此花烂熳火烧秋。
谢莲色淡争堪种,陶菊香秾亦合羞。
谁道金风能肃物,因何厚薄不相侔。 -
85.《桐江闲居作十二首》 唐·贯休
木落雨翛翛,桐江古岸头。
拟归仙掌去,刚被谢公留。
猛烧侵茶坞,残霞照角楼。
坐来还有意,流水面前流。 -
86.《桐江闲居作十二首》 唐·贯休
木落雨翛翛,桐江古岸头。
拟归仙掌去,刚被谢公留。
猛烧侵茶坞,残霞照角楼。
坐来还有意,流水面前流。 -
87.《和韦相公见示闲卧》 唐·贯休
刻形求得相,事事未尝眠。
霖雨方为雨,非烟岂是烟。
童收庭树果,风曳案头笺。
仲虺专为诰,何充雅爱禅。 -
88.《渚宫莫问诗一十五首》 唐·齐己
莫问疏人事,王侯已任伊。
不妨随野性,还似在山时。
静入无声乐,狂抛正律诗。
自为仍自爱,清净里寻思。 -
89.《步虚词十首》 唐·吴筠
众仙仰灵范,肃驾朝神宗。
金景相照曜,逶迤升太空。
七玄已高飞,火炼生珠宫。
馀庆逮天壤,平和王道融。 -
90.《秋夜巫山》 唐·乔备
巫峡裴回雨,阳台淡荡云。
江山空窈窕,朝暮自纷氲。
萤色寒秋露,猿啼清夜闻。
谁怜梦魂远,肠断思纷纷。 -
91.《更漏子》 唐·毛熙震
秋色清,河影淡,深户烛寒光暗。
绡幌碧,锦衾红,博山香炷融¤
更漏咽,蛩鸣切,满院霜华如雪。 -
92.《酒泉子》 唐·冯延巳
庭下花飞。
月照妆楼春事晚,珠帘风,兰烛烬,怨空闺¤
迢迢何处寄相思。
玉箸零零肠断,屏帏深,更漏永, -
93.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
94.《洞箫赋》 两汉·王褒
原夫箫干之所生兮,于江南之丘墟。
洞条畅而罕节兮,标敷纷以扶疏。
徒观其旁山侧兮,则岖嵚岿崎,倚巇迤,诚可悲乎其不安也。
弥望傥莽,联延旷荡,又足乐乎其敞闲也。 -
95.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
96.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
97.《秋声赋》 宋·欧阳修
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:“异哉!”初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至。
其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声。
予谓童子:“此何声也?汝出视之。
”童子曰:“星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间。 -
98.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
99.《受恩深(大石调)》 宋·柳永
雅致装庭宇。
黄花开淡泞。
细香明艳尽天与。
助秀色堪餐,向晓自有真珠露。 -
100.《采莲令·月华收》 宋·柳永
月华收,云淡霜天曙。
西征客、此时情苦。
翠娥执手送临歧,轧轧开朱户。
千娇面、盈盈伫立,无言有泪,断肠争忍回顾。