-
141.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
142.《中山孺子妾歌》 唐·李白
中山孺子妾,特以色见珍。
虽然不如延年妹,亦是当时绝世人。
桃李出深井,花艳惊上春。
一贵复一贱,关天岂由身。
芙蓉老秋霜,团扇羞网尘。
戚姬髡发入舂市,万古共悲辛。 -
143.《相逢行二首》 唐·李白
朝骑五花马,谒帝出银台。
秀色谁家子,云车珠箔开。
金鞭遥指点,玉勒近迟回。
夹毂相借问,疑从天上来。 -
144.《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》 唐·李白
天上白玉京,十二楼五城。
仙人抚我顶,结发受长生。
误逐世间乐,颇穷理乱情。
九十六圣君,浮云挂空名。 -
145.《陈情赠友人》 唐·李白
延陵有宝剑,价重千黄金。
观风历上国,暗许故人深。
归来挂坟松,万古知其心。
懦夫感达节,壮士激青衿。 -
146.《北山独酌,寄韦六》 唐·李白
巢父将许由,未闻买山隐。
道存迹自高,何惮去人近。
纷吾下兹岭,地闲喧亦泯。
门横群岫开,水凿众泉引。 -
147.《谒老君庙》 唐·李白
先君怀圣德,灵庙肃神心。
草合人踪断,尘浓鸟迹深。
流沙丹灶灭,关路紫烟沉。
独伤千载后,空余松柏林。 -
148.《感兴六首》 唐·李白
瑶姬天帝女,精彩化朝云。
宛转入宵梦,无心向楚君。
锦衾抱秋月,绮席空兰芬。
茫昧竟谁测,虚传宋玉文。 -
149.《长门怨二首》 唐·李白
天回北斗挂西楼,金屋无人萤火流。
月光欲到长门殿,别作深宫一段愁。
桂殿长愁不记春,黄金四屋起秋尘。
夜悬明镜青天上,独照长门宫里人。 -
150.《自广平乘醉走马六十里至邯郸,登城楼览古书怀》 唐·李白
醉骑白花马,西走邯郸城。
扬鞭动柳色,写鞚春风生。
入郭登高楼,山川与云平。
深宫翳绿草,万事伤人情。 -
151.《沣上精舍答赵氏外生伉》 唐·韦应物
远迹出尘表,寓身双树林。
如何小子伉,亦有超世心。
担书从我游,携手广川阴。
云开夏郊绿,景晏青山沉。 -
152.《酬刘侍郎使君(刘太真)》 唐·韦应物
琼树凌霜雪,葱茜如芳春。
英贤虽出守,本自玉阶人。
宿昔陪郎署,出入仰清尘。
孰云俱列郡,比德岂为邻。 -
153.《沣上精舍答赵氏外生伉》 唐·韦应物
远迹出尘表,寓身双树林。
如何小子伉,亦有超世心。
担书从我游,携手广川阴。
云开夏郊绿,景晏青山沉。 -
154.《酬刘侍郎使君(刘太真)》 唐·韦应物
琼树凌霜雪,葱茜如芳春。
英贤虽出守,本自玉阶人。
宿昔陪郎署,出入仰清尘。
孰云俱列郡,比德岂为邻。 -
155.《神静师院》 唐·韦应物
青苔幽巷遍,新林露气微。
经声在深竹,高斋独掩扉。
憩树爱岚岭,听禽悦朝晖。
方耽静中趣,自与尘事违。 -
156.《简寂观西涧瀑布下作》 唐·韦应物
淙流绝壁散,虚烟翠涧深。
丛际松风起,飘来洒尘襟。
窥萝玩猿鸟,解组傲云林。
茶果邀真侣,觞酌洽同心。
旷岁怀兹赏,行春始重寻。
聊将横吹笛,一写山水音。 -
157.《过王判官西津所居》 唐·岑参
胜迹不在远,爱君池馆幽。
素怀岩中诺,宛得尘外游。
何必到清谿,忽来见沧洲。
潜移岷山石,暗引巴江流。 -
158.《偃师东与韩樽同诣景云晖上人即事》 唐·岑参
山阴老僧解楞伽,颍阳归客远相过。
烟深草湿昨夜雨,雨后秋风渡漕河。
空山终日尘事少,平郊远见行人小。
尚书碛上黄昏钟,别驾渡头一归鸟。 -
159.《河西太守杜公挽歌四首》 唐·岑参
蒙叟悲藏壑,殷宗惜济川。
长安非旧日,京兆是新阡。
黄霸官犹屈,苍生望已愆。
唯馀卿月在,留向杜陵悬。 -
160.《河西太守杜公挽歌四首》 唐·岑参
蒙叟悲藏壑,殷宗惜济川。
长安非旧日,京兆是新阡。
黄霸官犹屈,苍生望已愆。
唯馀卿月在,留向杜陵悬。