-
1.《杂歌谣辞·邯郸郭公辞》 唐·温庭筠
金笳悲故曲,玉座积深尘。
言是邯郸伎,不易邺城人。
青苔竟埋骨,红粉自伤神。
唯有漳河柳,还向旧营春。 -
2.《邯郸郭公词》 唐·温庭筠
金笳悲故曲,玉座积深尘。
言是邯郸伎,不见邺城人。
青苔竟埋骨,红粉自伤神。
唯有漳河柳,还向旧营春。 -
3.《题玄公院》 唐·周朴
院深尘自外,如佛值玄公。
常迹或非次,志门因得中。
衣巾离暑气,床榻向凉风。
是事不逾分,只应明德同。 -
4.《听妓洞云歌》 唐·布燮
嵇叔夜,鼓琴饮酒无闲暇。
若使当时闻此歌,抛掷广陵都不藉。
刘伯伦,虚生浪死过青春。
一饮一硕犹自醉,无人为尔卜深尘。 -
5.《见筼窗先生》 宋·车若水
关扃守残经,坐几刓无漆。
风惊雨劫破窗寒,猛心直矢圣贤室。
蛰蝇眩光弹夜纸,一膜不透千千里。
帢帻檠奎照屋明,中津弗截衣带水。
敦彝久掩生深尘,大启户牖来无人。
眼中孺子差可语,可语不语悔千古。 -
6.《春效行》 宋·李新
半夜东风入桃李,杨柳烟深尘不起。
江南乍暖蜂满园,洛阳初晴花出市。
走马寻芳白面郎,回头巧笑人在墙。
一声莺啭墙南北,引断行人归未得。 -
7.《山居》 宋·陈宓
山深尘事绝,物静壮心降。
蚁度轻移履,蜂迷为穴窗。
霜晖疑皓月,风月类翻江。
有客来何处,应寻居士庞。 -
8.《癸卯岁赴南丰道中闻京师失守寄权士繇韩幼深》 唐·独孤及
种田不遇岁,策名不遭时。
胡尘晦落日,西望泣路岐。
猛虎啸北风,麇麚皆载驰。
深泥架疲牛,踸踔余何之。 -
9.《深上人见访忆李端》 唐·司空曙
雁稀秋色尽,落日对寒山。
避事多称疾,留僧独闭关。
心归尘俗外,道胜有无间。
仍忆东林友,相期久不还。 -
10.《和春深二十首》 唐·白居易
何处春深好,春深富贵家。
马为中路鸟,妓作后庭花。
罗绮驱论队,金银用断车。
眼前何所苦,唯苦日西斜。 -
11.《规公业在净名得甚深义仆近获顾长康月宫真影…以屈瞻礼》 唐·李群玉
五浊之世尘冥冥,达观栖心于此经。
但用须弥藏芥子,安知牛迹笑东溟。
生公吐辩真无敌,顾氏传神实有灵。
今日净开方丈室,一飞白足到茅亭。 -
12.《深村》 唐·韩偓
甘向深村固不材,犹胜摧折傍尘埃。
清宵玩月唯红叶,永日关门但绿苔。
幽院菊荒同寂寞,野桥僧去独裴回。
隔篱农叟遥相贺,□□□□膏雨来。 -
13.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
14.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
15.《文彧少卿文山郎中交好深至二纪已馀暌别…留题此诗》 唐·徐铉
孙家虚座吊诸孤,张叟僧房见手书。
二纪欢游今若此,满衣零泪欲何如。
腰间金印从如斗,镜里霜华已满梳。
珍重远公应笑我,尘心唯此未能除。 -
16.《沧浪峡·山下水声深》 唐·司马扎
山下水声深,水边山色聚。
月照秋自清,花名春不去。
似非人间境,又近红尘路。
乍入洞中天,更移云外步。
我殊惺惺者,犹得沧浪趣。
可以濯吾缨,斯言诚所慕。 -
17.《新安江至清浅深见底贻京邑同好》 南北朝·沈约
眷言访舟客,兹川信可珍。
洞澈随清浅,皎镜无冬春。
千仞写乔树,万丈见游鳞。
沧浪有时浊,清济涸无津。
岂若乘斯去,俯映石磷磷。
纷吾隔嚣滓,宁假濯衣巾?
愿以潺湲水,沾君缨上尘。 -
18.《减字木兰花(题韦深道独乐堂)》 宋·陈瓘
世间拘碍。
人不堪时渠不改。
古有斯人。
千载谁能继后尘。
春风入手。
乐事自应随处有。
与众熙怡。
何似幽居独乐时。 -
19.《西江月·日日深杯酒满》 宋·朱敦儒
日日深杯酒满,朝朝小圃花开。
自歌自舞自开怀,无拘无束无碍。
青史几番春梦,黄泉多少奇才。
不须计较与安排,领取而今现在。 -
20.《生查子·题京口郡治尘表亭》 宋·辛弃疾
悠悠万世功,矻矻当年苦。
鱼自入深渊,人自居平土。
红日又西沈,白浪长东去。
不是望金山,我自思量禹。